Strandapósturinn - 01.06.2012, Qupperneq 31

31
Ekki minnist ég þess að hafa lesið eða heyrt sögur um gangandi
hús á förnum vegi. Hins vegar gerðist það um daginn suður í
Mosfellssveit að hurfu heilu hundrað tonna kjallararnir, sporlaust
eins og jörðin hefði gleypt þá. Kenndu sumir göldrum, aðrir
útrásarvíkingum og enn aðrir nefndu ríkisstjórnina. Þótti það
líklegasta skýringin.
Ég ætlaði samt ekkert að blanda mér í þau málaferli, heldur
fara fáeinum orðum um ferðalög íbúðarhúsa um Steingrímsfjörð
á síðustu öld, þau er rekja má með vitnum, sjónarvottum, skráðum
heimildum, eða sannanlegum skjölum, án þess það verði allt
tilfært að þessu sinni.
Þar er fyrst til máls að taka árið 1915. Það ár er byggður ljósviti
í Grímsey af vandaðri gerð og af þeim sökum ráðinn sem
vitavörður Guðmundur Magnússon, tengdasonur Guðmundar í
Bæ. Ekki liggur á lausu vitneskja um hvort einnig hafi verið byggt
yfir vitavörð og fjölskyldu hans eða þau hafi búið í einhverri
sjóbúð sem fyrir var í eynni. Í athugasemdum og viðbótum við
örnefnaskrá Grímseyjar eftir Guðmund Jóhannsson, líklega frá
því um eða fyrir 13. apríl 1976 segir svo: „Sjóbúð úr timbri II, oft
kallaður Glaumbær.“ (49).1
1 Athugasemdir og viðbætur við örnefnaskrá Grímseyjar. Guðmundur Jóhannsson
1976.
Björn H. Björnsson
Um
húsagang
við
Húnaflóa