Litli Bergþór - 01.06.2022, Qupperneq 56

56 Litli-Bergþór
Á einum fyrsta góðviðrisdegi vorsins í lok mars
er blaðamaður Litla-Bergþórs mættur til þeirra
Erlendar Óla og Ingibjargar konu hans, í
glæsilegt nýbyggt hús þeirra undir brekkunni vestan
við Vatnsleysu. Þau fluttu nýlega heim í sveitina
alkomin, en höfðu þó árum saman eytt flestum lausum
stundum í sumarbústaðnum, sem stendur á sömu lóð,
rétt vestan við nýja húsið. Í huga okkar sem leið eigum
um þjóðveginn var það merki um að jólin væru að
nálgast þegar ljósadýrðin birtist á fallega skreyttum
bústað þeirra hjóna í desember. Og hér, eins og
annarsstaðar á Vatnsleysutorfunni, er snyrtimennskan
í hávegum höfð.
Ingibjörg er Snæfellingur í báðar ættir en Erlendur
Óli er borinn og barnfæddur Tungnamaður, sonur
þeirra Sigurðar Erlendssonar og Jónu Ólafsdóttur á
Vatnsleysu. Ég byrja á að forvitnast aðeins nánar um
ættir þeirra beggja og uppruna.
Óli: Langafi minn í föðurætt var Björn Bjarnarson,
hreppstjóri á Brekku. Það var sagt um hann að hann
hafi verið fróðleiksfús, félagslyndur, glaður í bragði
og söngmaður mikill. Ég hef það líka eftir gömlum
Hlíðamönnum að honum hafi þótt gott í staupinu. Þegar
hann reið með Hlíðum og menn sáu að kápan flaksaði
frá, var Björn líklega kenndur, en væri kápan aðhneppt
var hann vísast allsgáður og í embættiserindum!
Kona hans hét Jóhanna Jónsdóttir. Þau áttu ekki börn
saman, en Björn eignaðist tvö börn með vinnukonum
á heimilinu, sem þau Jóhanna ólu upp sem sín börn,
Erlend og Þóru.
Erlendur afi minn fæddist sem sagt á Brekku 1899,
(d. 1978) og var móðir hans Guðrún Erlendsdóttir frá
Arnarholti. Þóra hálfsystir hans var fædd þar 1916 (d.
2013) og hét hennar móðir Guðrún Jónsdóttir, ættuð
frá Múla. Menn gerðu nú ýmislegt í þá daga til að
koma erfðaefninu áfram!
Þau Björn og Jóhanna tóku einnig að sér önnur
börn, m.a. Guðmund Jónsson frá Laug, bróður
Kristbergs, sem kom að Brekku 5 ára og ólst þar
upp. Þegar afi og amma hófu búskap á Vatnsleysu
árið 1927, flutti Guðmundur með þeim þangað og
seinna bjó hann lengi einn á Kjaransstöðum. Það
var því alltaf mikið og gott samband milli hans
og Vatnsleysufólksins. Þegar gestir komu til hans
að Kjaransstöðum var boðið upp á svart kaffi og
þar á ég mínar fyrstu minningar um kaffidrykkju
sem barn. Þegar við Ingibjörg kynntumst og ég
fór að ferðast til Reykjavíkur, var Þóra afasystir
jafnan búin að kaupa sætabrauð, sem hún sendi
með okkur austur til Guðmundar. Það var ekki á
mörgum bæjum öðrum en á Kjaransstöðum, sem
boðið var upp á fínt bakarísbakkelsi með kaffinu!
Þau Þóra og Karl Magnússon maður hennar frá
Klausturhólum bjuggu í Reykjavík, en hann
starfaði áður lengi sem rútubílstjóri hjá Óla Ket.
Amma mín, Kristín Sigurðardóttir fæddist á Vatnsleysu
1899, systir Þorsteins á Vatnsleysu (f. 1893), sem
þekktur var á sinni tíð, en bæði dóu þau systkinin 1974.
Foreldrar þeirra voru Sigurður Erlendsson ættaður
úr Gnúpverjahreppi og Sigríður Þorsteinsdóttir frá
Reykjum á Skeiðum, af svokallaðri Reykjaætt, en
þau fluttu að Vatnsleysu seinnipart 19. aldar. Þau áttu,
auk Þorsteins og Kristínar, dæturnar Ingigerði og
Elínu, en Elín bjó stutt á Drumboddsstöðum, síðan í
Tungu og flutti svo á Selfoss með manni sínum Sveini
Hjörleifssyni.
Við vorum hvort sem er
alltaf í sveitinni
Viðtal við hjónin Erlend Óla Sigurðsson
og Ingibjörgu Óskarsdóttur á Vatnsleysu
Erlendur Óli, Sigurður og Ingibjörg á góðri stund í sumarbústaðnum.