Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1938, Blaðsíða 40

VAlv A í. árgattgur . 1. ársfjórðungur
Ókunni maðurinn settist.
„Áttu eitthvað handa okkur að
snæða?“ spurði hann og sneri
sér að konu sinni.
Nú missti Matryóna alla stjórn
á sér.
„Mat! Víst á ég mat, en ekki
handa ykkur, fylliraftar og svín!
Þú fórst í kaupstað til þess að
kaupa skinn í kufl, en kemur
• heim aftur viti þínu fjær vegna
drykkjuskapar og dregur á eftir
þér nakinn flæking. Slíkir menn
eiga ekki mat að fá!“
„Nú er nóg komið, Matryóna",
sagði Símon. „Hafðu gát á tungu
þinni, kona. Þér væri betra að
vita, hvaða maður-----“.
„Kannske þú viljir segja mér,
hvað þú hefir gert við pening-
ana?“
Símon tók upp þriggja rúblu
seðilinn og fékk henni.
„Hér eru þeir. Trifonof gat ekki
borgað, en lofaði að gera það
bráðum.“
Bræði Matryónu óx stöðugt.
Sauðskinnskufl hafði hann átt að
kaupa, en í stað þess kom hann
heim með einhvern flækings-
bjálfa. Hún þreif peningana og
hreytti út úr sér:
„Þið fáið engan mat hjá mér“,
ekki get ég fætt alla drykkjuræfla
í veröldinni."
„Hættu, Matryóna,“ sagði Sím-
on. „Hlustaðu fyrst á, hvað þessi
maður hefir að segja------“
„Það er víst einhver vísdómur,
34
sem allsberir drykkjumenn hafa
til málanna að leggja eða hitt þó
heldur! Aldrei hefði ég átt að
giftast þér. Línfötin, sem móðir
mín gaf mér í heimanmund,
drakkst þú upp. Nú áttirðu að
kaupa skinnkufl, en hefir drukk-
ið upp andvirðið!“
Símon gerði margar árangurs-
lausar tilraunir til að koma tauti
við konu sína, en mælgi hennar
virtist vera óstöðvandi. Að lokum
hafði hún þó rænu á að spyrja
Símon hvar og hvernig hann
hefði hitt ókunna manninn.
„Það hefi ég nú alltaf verið að
reyna að gera þér ljóst“, svaraði
Símon. Síðan skýrði hann ná-
kvæmlega frá, hvernig fundum
hans og ókunna mannsins hefði
borið saman.
„Við verðum að veita honum
húsaskjól og gefa honum að eta“,
endaði hann mál sitt.
Matryónu var enn ekki runnin
reiðin og hún var komin á fremsta
hlunn með að svara illu til. En
áður en svo yrði gat hún ekki var-
izt því að hugleiða ástand vesa-
lings mannsins. Henni rann eymd
hans til rifja og nú átti hún í
harðri baráttu við sjálfa sig. Hún
sagði ekkert, en Símon sá af svip.
breytingunum á andliti hennar,
hvernig henni var innan brjósts.
„Matryóna", sagði hann stilli-
lega, „elskar þú ekki guð?“
Um leið og Matryóna heyrði
þessi orð varð alger breyting á