Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1938, Blaðsíða 93

1. árgangur . 1. ársfjórdungur VAKA
Hann fór nú a3 taka saman dótið,
sem hann hafði meðferðis.
— Þér ætlið ef til vill lengra? sagði
hann.
Ég kvaðst því miður þurfa að ferð-
ast í heilan klukkutíma enn.
Ég gæti víst hagrætt gluggatjöldum
og loftsnerlum betur fyrir yður, sagði
hann og gerði sér allt far um að gera
mér sem þægilegast fyrir.
Ég velti fyrir mér, hver þessi maður
myndi vera. Skyldi hann vera prestur?
Slíkir menn finnast í prestastétt, en
mér var ómögulega að koma fyrir mig,
hvað þeir eru kallaðir. En hann gat
varla verið prestur, þeir eru yfirleitt
ekki á stöðugum ferðalögum. Læknir?
Nei, ekki heldur. Einhverskonar ráðu-
nautur?
Nú vissi ég það! Hann var auðvitað
lýðháskólakennari, líklega skólastjóri,
sem mikið ferðaðist um til þess að flytja
fyrirlestra. Þetta hlaut að vera rétt, góð-
legt andlit, hinn mikli áhugi fyrir æsku-
Allar iegundir líftrygginga
með beztu kjörum.
Skrifstofa vor hefir unnið að líftryggingum í
NlTJÁN ÁR, og líftryggt meira en nokkur
önnur skrifstofa hér á tandi. Færið tjður
reynzlu vora í nyt, og látið oss, eða um~
boðsmenn vora út um land, annast trygg-
ingar yðar.
CARL D. TULINIUS & Co. h.f.
Austursíræti 14. REYKJAVIK
Simi 1730 (tvær linurj. Simnefni: Carlos.
sem stafa af líkamlegum meinsemdum,
er fyrst tímabært að hugsa um sálina.
Heilbrigð sál í hraustum líkama — ekki
satt?
Hann leit út um gluggann.
— Lítið nú á hina fögru, dönsku nátt-
úru, sagði hann. Er nokkuð til fegurra?
Og þó er fjöldi fólks að kvarta yfir
þessu yndislega, hlýja veðri, Það dratt-
ast áfram og gengur að starfi sínu með
hangandi hendi.
— Það er nú líka ákaflega heitt,
svaraði ég afsakandi.
— Heitt, já, en ekki o/ heitt. Lítið á
mig. Ég er nokkuð við aldur eins og þér
sjáið, en þrátt fyrir það finn ég ekki til
minnstu óþæginda vegna hitans. Ég
get gengið langar vegalengdir án þess
að verða þreyttur eða svitna. Ég safna
sól til vetrarins Ég blátt áfram nýt
þessara heitu daga, þó að ég sé allan
daginn á ferðalagi. Ég ferðast sveit úr
sveit og frá einu þorpinu til annars,
það er mín köllun.