Rökkur - 01.06.1931, Síða 41

R O K K U R
135
ur fyr, heldur forðuðust hvor
aðra meira en satan sjálfan,
héldu kyrru fyrir og bjuggu
hvor yfir sínum hefndarhugs-
unum.
Seinni part dags nokkurs
ómaði aðvörunarhringing um
þorpið. Húsið lians Rabosa
gamla var að hrenna. Sonar-
synir lians voru úli á akrinum,
kona annars þeirra að þvo þvott
niður við brunninn, en út um
gluggana, meðfram gluggum
og dyrum gaus þykkm rcykjar-
mökkur sem lvktaði af sviðn-
um hálmi. Inn í snarkandi
reykhafinu, sem leitaði að út-
rás, sat veslings gamli Rabosa
hreyfingarlaus í hægindastóln-
um sínum. Konan Iians Rabosa
vngri þreif í hár sitt og sagði
þetta alt vera sér að kenna og
hirðuleysi sínu. Fólkið sem
þyrptist saman á götunni, stóð
höggdofa og horfði á brunann,
sem breiddist óðfluga út. Nokk-
urir liinir hugrökkustu opnuðu
dyrnar, en hörfuðu skjótt aftur,
er þeir fengu hinn þykka reykj-
armökk framan í sig' og neista-
fiúkið, sem dreifðist yfir göt-
una.
— Afi! veslings afi gamli!
hrópaði konan hans Rabosa
vngri og leit í kring um sig, en
árangurslaust. Enginn bauð sig
fram. Alt í einu setti liina ótta-
slegnu þorpsbúa hljóða. Þeir
hefðu ekki orðið meira forviða,
þótt þeir hefðu séð klukkuturn-
inn koma gangandi á móti
þeim. Þrír jjiltar stukku inn i
logandi húsið. Það voru Cas-
l>orra bræðurnir. Þeir höfðu
litið hver til annars með sama
ásetninginum í augnaráðinu,
og stukku nú eins og sala-
möndrur án þess að mæla orð
inn i hið ógurlega bál. Mann-
fjöldinn klappaði lof í lófa, er
hann sá þá koma aftur með
Rabosa gamla í sportstólnum
sínum og bera hann á öxlunum
cins og einhvern dýrling á gull-
stóli, Þcir lögðu byrðina frá sér,
án þess að virða öldunginn við-
lits og liurfu aftur inn í eldinn.
— Nei, nci, hrópaði fólkið.
En þeir I)rostu við og héldu
áfram. Þeir ætluðu að bjarga
einhverju af eignum óvina
sinna. Ef sonarsynir karlsins
Rabosa hefðu verið þarna,
hefðu þeir ekki hreyft sig að
heiman. En hér var aðeins um
að ræða ósjálfbjarga gamal-
menni, sem þeim bar fyrir
mannúðar sakir að reyna að
bjarga. Menn sáu þá vaða eld-
inn og reykinn fram og aftur,
henda húsgögnum og pokum
út á götuna og hverfa aftur að
vörmu spori.
Skyndilega ráku menn upp