Úrval - 01.09.1942, Blaðsíða 78

76
ÚRVAL
Jafnframt ætti að treysta svo
varnir Alaska, að við þurfum
ekki að vakna við það einn góð-
an veðurdag, að orðin „of lítið
og of seint“ hljómi í eyrum
okkar eins og skapadómur.
Japanir vita ofurvel, að það
eru ekki Bretar, sem eru þeim
hættulegastir, því að þeir eru í
vörn í Evrópu, ekki heldur Kína,
sem er næstum einangrað, ekki
Rússland, sem hefir nóg að gera
á vesturvígstöðvunum, heldur
Bandaríkin, sem eru nú að
breyta iðnaði og hráefnum sín-
um í slíkt reginflóð hergagna, að
heimurinn hefir aldrei séð ann-
að eins. Tveggja hafa floti er
í smíðum. Það er því ofur eðli-
legt, að Japanir reynir að halda
hinum þjóðunum í skefjum,
meðan þeir einbeita hverjum
manni, hverju skipi og hverri
flugvél að því eina marki, að
veita Bandaríkjunum bana-
höggið á Norður-Kyrrahafinu.
Bandaríkjunum er það lífs nauð-
syn að verða fyrri til. Ef þeim
tekst það, verða þau miklu nær
því marki, að vinna stríðið. En
ef Japanir verða fyrri til, þá
getur svo farið, að þau tapi
stríðinu. Mikilvægasta svæðið er
því Alaska og Norður-Kyrra-
hafið.
Fyrsti þáttur þessarar sókn-
ar er að senda fjölda manna,
flugvéla, fallbyssna og skrið-
dreka á sjó og landi til Alaska
og þaðan yfir Beringssund til
Asíu. Annar þátturinn er að
halda uppi látlausum loftárásum
á iðnaðarmiðstöðvar Japana og
flutningaleiðir frá bækistöðv-
um á Kamchatka, norðurhluta
Sakhalin og Vladivostock. Hinn
þriðji er að vopna hina ágætu
kínversku hermenn og fá þeim
góða foringja. Sífelldar kafbáta-
árásir á flota Japana og sigl-
ingaleiðir þeirra er fjórði þátt-
urinn. Fimmti þátturinn er að
afmá japanska flotann. Loka
þátturinn er svo að gera inn-
rás í Japan frá Síberíu, Man-
sjúríu og Koreu.
*
Með því að senda þennan
óvíga her eftir að hann hefir
lokið ætlunarverki sínu í Aust-
ur-Asíu til Evrópu eftir tveim
leiðum: um Indlandshaf til
landanna við austanvert Mið-
jarðarhaf og með Síberíubraut-
inni til Rússlands og hef ja sam-
tímis árás frá Rússlandi, Káka-
sus, Grikklandi, jafnframt því
sem innrás væri gerð frá Eng-
landi að vestan . . . geta Banda-
menn unnið stríðið.