Úrval - 01.09.1942, Blaðsíða 123

TUNGLIÐ ER HORFIÐ
121
„Setjið sprengjuna undir tein-
inn nærri samskeytum og festið
hana með mold eða snjó. Þeg-
ar búið er að kveikja í kveiki-
þræðinum, kemur sprengingin
eftir eina mínútu.“
Lanser leit á Hunter og hann
sagði aðeins: „Þær eru í full-
komnu lagi.“
Lanser hélt áfram að lesa:
„Brýr: Veikið þær, en eyðilegg-
ið ekki.“ Svo eru ráðleggingar
um að eyðileggja rafmagns-
staura, bíla og svo framvegis."
Hann lagði blaðið frá sér. „Þetta
er allt og sumt.“
„Við verðum að gera eitt-
hvað,“ sagði Loftur höfuðsmað-
ur reiðilega. „Það hlýtur að vera
einhver leið til að stöðva þetta.
Hvað segir herstjórnin ?“
Lanser handlék einn af sí-
valningunum. „Ég hefði getað
sagt yður fyrirfram, hvað
hún mundi segja. Skipanir
hennar hljóða á þessa leið:
Leggið gildrur fyrir fólkið
og eitrið súkkulaðið.“ Hann
þagnaði andartak og bætti síð-
an við: „Hunter, ég er trúr yfir-
boðurum mínum, en stundum,
er ég fæ skipanir frá herstjórn-
inni, þá óska ég þess, að ég væri
óbreyttur borgari, gamall og
farlama. Hvað gerist? Gamall
maður mun taka einn þessarra
sívalninga upp og springur þá í
tætlur. Barn borðar súkkulaði-
stöng og deyr af eitri. Og hvað
svo?“ Hann skoðaði hendur sín-
ar. „Fólkið mun fyrst stjaka við
sprengjunum með stöngum,
áður en það tekur þær upp og
súkkulaðið verður reynt á kett-
inum. Svona heimskuleg ráð
koma ekki að haldi nema einu
sinni.“
Loftur ræskti sig. „Þér talið
eins og okkur séu allar bjargir
bannaðar,“ sagði hann.
Lanser sneri sér að honum:
„Loftur, ég held að ég muni
mæla með yður í stöðu. hjá her-
foringjaráðinu. Þér viljið taka
til starfa, áður en þér vitið,
hvert viðfangsefnið er.“
Hermaður kom nú í dyrnar.
„Herra Correll er að spyrja
eftir yður, herra ofursti.“
„Segið honum að bíða,“ sagði
Lanser við hermanninn og snéri
sér síðan aftur að Lofti. „Það
er dynamit, sem þeir hafa varp-
að niður núna, höfuðsmaður.
Næst verður það ef til vill, eit-
ur.“
„Þeir hafa ekki varpað eitri
niður enn þá,“ svaraði Loftur
og var áhyggjusvipur á andliti
hans.