Úrval - 01.08.1945, Side 80

Boðorð bibííHisnar uin hjúskaparbrot
hafa verið túíicu® L ýmsan hátt.
Sjötta boðorðið.
Grein úr „Allt",
eftir profesor Efrem Briem.
TTIN tíu boðorð í lögrnn Móse
hafa haft djúptæk áhrif
á menningarþróun vestrænna
þjóða. Þau hafa verið grund-
völlur að siðgæðishugsun Gyð-
inga og alira kristinna þjóða og
mótað skoðun þeirra á góðu og
illu. Þau hafa verið tekin sem
skipun guðs sjálfs til mann-
anna, svo að brot gegn þeim
leiddi til tímanlegrar og um-
fram allt eilífrar hegningar.
Þau hafa að meira eða minna
leyti verið grundvöllur að laga-
setningu kristinna þjóða og
þau hafa verið stíngandi brodd-
ur í sálum mannanna og valdið
þeim samvizkubitum og sálar-
nauð, þegar þeir héldu að þeir
hefðu gerzt brotlegir gegn
þeim.
Þetta á ekki sízt við sjötta
boðorðið. „Þú skalt ekki drýgja
hór“. Þetta boðorð hefir verið
túlkað mjög mismunandi á
ýmsum tímum, en grundvallar
hugsun þess hefir þó alltaf
verið sú, að giftum mönnum og
konum er stranglega bannað að
hafa kynferðismök við aðra en
maka sinn, stundum hefir bann-
ið náð til allra kynferðismaka
utan hjónabands. Og þó er hin
upprunalega merking þess tals-
vert önnur.
Til þess að geta skilið hvaða
merkingu þetta boðorð, sem og
önnur, höfðu í upphafi, verðum
við að þekkja hugmyndir ísra-
elsmanna um manninn og lífið
og tilveruna yfirleitt, þegar
þessi boðorð voru sett. Á þeim
tíma voru ísraelsmenn hirð-
ingjaþjóð. Þeir voru hópur ætt-
stofna, sem mynduðu eina heild.
Maður, sem ekki tilheyrði nein-
um ættstofni eða f jölskyldu, var
ólánsamasta og vamalausasta
mannvera á jörðunni, og lí?
hans var ekki mikils virði. Ætt-
in var manninum skjöldur og
hlíf. Að segja sig úr lögum við
ætt sína var óhugsanlegt, það
var eins og að kasta sér út í