Úrval - 01.08.1945, Qupperneq 110

108
URVAL
„Skammist þér yðar ekki fyr-
ir að valda konu yðar þessari
sorg,“ sagði yfirlögregluþjónn-
inn við Sam.
„Verið þér nú ekki að ávíta
hann, herra minn,“ bað Mully.
„Ég hefi ekki verið honum eins
góð kona og ekki hugsað eins
vel um hann og ég hefði átt að
gera.“
„Sei, sei Mully,“ sagði Sam
hughreystandi. „Þú hefur verið
góð kona. Fyrir utan smávegis
galla, gæti ég ekki hugsað mér
hana betri.“
„Hvers vegna ætlaðir þú þá
að farga þér?“ kjökraði Mully.
Yfirlögregluþjónninn ygldi sig
framan í Sam.
„Jæja, herra Small,“ sagði
hann hörkulega. „Það væri
réttast að ég setti yður inn. En
ástin, sem kona yðar ber til
yðar, hefir hrært mig. Ég læt
yður lausan, gegn því að hún
gæti yðar.“
„Nei, nei,“ sagði Mully. „Ef
lögin segja að hann eigi að fara
í fangelsi, þá er bezt að það sé
svo.“
„Ég skal ábyrgjast," sagði
yfirlögregluþjónninn.
„Nei, lög eru lög,“ sagði
Mully. „Hörð á stundum, en við
verðum að hlýða þeim.“
Sam og yfirlögregluþjónninn
voru þó nokkra stund að fá
Mully til þess að láta undan.
„Ég skal sjá um lögin; sjáið
þér bara um manninn yðar,“
sagði yfirlögregluþjónninn.
„Munið,“ sagði hann við Sam,
„þér eruð látinn laus, gegn því
að hún gæti yðar — engan fífla-
skap oftar! Farið nú heim og
hagið yður vel.“
„Ég skal sjá um það,“ sagði
Mully og þurrkaði sér um aug-
un. „Komdu nú Sammywell. Og
vertu bara rólegur þangað til
við komurn heim!“
■jVTÆSTU viku hafði Mully ekki
1 ” augun af Sam. Hann fékk
ekki að fara einn út fyrir húss-
ins dyr. Auðvitað varð hann
dauðleiður á þessu.
„Ég er ekki svo mikill aum-
ingi, að ég geti ekki gengið um
einsamall,“ sagði hann.
„Það getur vel satt verið,“
sagði Mully. „En það stendur
alveg á sama, því að ég á að
líta eftir þér“.
Þetta olli því, að Mully varð
að láta dóttur sína fara eina í
kvikmyndaverið. Og þótt undar-
legt megi virðast, var svo að
sjá sem Laviniu gengi betur en