Úrval - 01.08.1945, Side 115

YORKSHIREMAÐURINN FLJtJGANDI
113
að ég væri búinn að týna niður
framburðinum".
„Þú talar dálítið líkt og
Ameríkumaður," viðurkenndi
Sam, „en þó er hægt að heyra
hvaðan þú ert. Ég er sjálfur
ættaður frá Huddersfield".
„Ég heyrði það,“ sagði mað-
urinn „Heyrðu, haltu þessum
rakka fyrir mig svolitla stund.
Það er einhver að koma inn í
búðina“.
Sam fór úr jakkanum og
bretti upp skyrtuermarnar. Og
þar sem hann kunni ekki við að
sitja auðum höndum, tók hann
til við hundinn og var nærri
búinn að þvo hann, þegar mað-
urinn kom aftur.
Upp frá þessum degi hafði
Sam nóg að gera og honum
kom flugið ekki í hug. Á daginn
var hann öllum stundum í
hundabúðinni hans Dicks Hogg-
lethwaites, og þar þvoðu þeir og
khpptu hunda, og voru stein-
hissa á fáfræði Ameríkumanna
á öllu því, er snerti hundahald.
Því að Sam var eins og allir
Yorkshiremenn, fæddur alvitr-
ingur í öllu því, er hundum við-
kom.
Allt hefði sennilega farið vel,
ef einn seppinn, af pekinga-
kjmi, hefði ekki troðið sér undir
girðinguna. Sam var staddur í
húsgarðinum að viðra hunda,
þegar hann heyrði Dick kalla:
„Stoppaðu þennan bölvaðan
peking.“ Hann er bandvitlaus
og æðir eitthvað út í busk-
ann.“
Sam ætlaði að þrífa í hund-
inn, en varð of seinn. Dick hljóp
út úr búðinni í hendingskasti,
en þegar hann kom út í garðinn,
sá hann að Sam hélt á hundin-
um undir hendinni.
„Nú er ég aldeilis ...,“ sagði
Dick. „Hvernig komstu út fyrir
girðinguna?“
„Stökk yfir hana, kunningi,"
sagði Sam og glotti „Taktu
eftir!“
Sam spyrnti ofurlítið og sveif
jTir girðinguna. Svo lenti hann,
sneri sér við og stökk aftur yfir.
Það er að segja; hann virtist
stökkva, en auðvitað var þetta
aðeins smávegis flugferð fyrir
Sam.
„Þetta kalla ég vel af sér
vikið!" sagði Dick. „Girðingin
er 2,10 metrar á hæð“. Hann
náði í málband og mældi grind-
verkið. Það var 2,15 metrar.
„Hejrrðu mig,“ sagði hann.
„Við þurfum að gera eitthvað í
þessu. Þú stekkur 2,15 metra og
mig minnir að heimsmetið sé að-