Úrval - 01.08.1945, Qupperneq 119

YORKSHIREMAÐURINN FLJÚGANDI
11T
frá þessu stras, þegar við gift-
■umst?“
„Þetta kom nýlega yfir mig“.
„Öneitanlega vel af sér vikið
og kemur sér heldur ekki sem
verst,“ sagði Mully. „Þú getur
þvegið giuggarúðurnar, sem ég
næ ekki til, og hjálpað mér með
ýmislegt. Það er góð æfing fyrir
byrjanda. Hvað er annars langt
síðan þú byrjaðir á þessu?“
Sam varð að segja henni alla
söguna, mn trúna, sem flytur
fjöll, um ljósakrónuna og lög-
reglumanninn, og um það,
hvernig hann kynntist Dick
Hogglethwaite. „Hann er
bezti náungi, og þar á ofan
Huddersfieldstrákur, og þegar
hann bað mig að taka þátt í
stökkunum, þá gat ég ekki neit-
að, því að ég vissi að hann
þurfti á aurum að halda“.
„Það er nú ekki neitt synd-
samlegt við það að öngla svo-
litlu saman,“ sagði Mully. „En
þú hefir lent í einhverju öðru,
annars væru ekki allir þessir
blaðamenn niðri“.
„Við getum kippt því í lag í
snatri,“ sagði Sam. „Við skul-
um aðeins segja sannleikann, að
ég sé ekki íþróttamaður, en
geti bara flogið. Skrepptu nið-
ur á meðan ég bursta skóna
þína, og segðu þeim, að mér
þyki leitt að þetta sé ekki í frá-
sögur færandi“.
Enda þótt Sarn hafi orðið
auðugur maður á spunasnældu-
uppfinningu sinni, hafði hann
enn gaman af að bursta skó —
einkum skóna hennar Mullyar.
Hann hafði gaman af að maka
svertunni á og bursta hana af;
svo tók hann mjúkan klút og
nuddaði skóna, þar til þeir
gljáðu. Hann gleymdi sér við
verkið í fullvissu þess, að Mully
með sínu lipra tungutaki gæti
hamið eins mikinn f jölda blaða-
manna og verða vildi.
Eftir morgunverð fór Sam út
og labbaði spottakorn. Ungur
maður, sem sagðist heita Jim
McGillicuddy, vatt sér að hon-
um og kynnti sig.
„Þú munt víst ekki vera
blaðamaður,“ spurði Sam.
Ungi maðurinn kvað svo vera.
Sam gekk með honum dálítinn
spöl, og pilturinn kvaðst verða
að fá frásagnarefni í blað sitt.
Hann sagðist vera eyðilagður
maður, ef hann fengi það ekki.
Hann var byrjandi í blaða-
mennskunni, og þessvegna
þurfti hann á sérstaklega frétt-
næmu efni að halda. Ailir hinir
fréttaritararnir höfðu flýtt sér