Úrval - 01.12.1946, Blaðsíða 112

110
ÚRVAL
þetta um nýjan heim. Nú vil ég
ekki tala meira, elskan mín.
Kveddu mig, Clive — og ég
elska þig.
— Eg elska þig líka, Prue.
Þú kemur með lestinni?
— Elskan rnín, livað sem í
vegi verður, heilar hersveitir,
eldur og brennisteinn — ég
kem með lestinni
Sambanaið rofnaði og Clive
leit á úrið sitt. Það var tveggja
klukkustunda og fjörutíu og
fhnm mínútna bið. Tvær klukku-
stundir og fjörutíu og fimm
mínútur — hann hafði aldrei
óskað eins heitt og hann óskaði
nú — að þær væru liðnar.
Hann gekk eftir myrkvuðum
strætumrm, þreyttur, en þó létt-
ur í spori. Hann mundi allt í
einu eftir því, að það myndu
verða herlögreglumenn á stöð-
inni. Hann varð að leika ein-
hvernveginn á þá. Kannske væri
bezt, að hann kæmi ekki fyrr
en rétt á stundinni, svo að hann
þyrfti ekki að bíða þar lengi.
Hann leit á úrið. Tuttugu mín-
útur eftir. Nægur tími enn.
Meðan hann stóð þarna,
heyrði hann loftvarnalúðrana
ýlfra og daufa skothríð úr
f jarska. Og allt í einu heyrðist
vélarhljóðið í þýzkri sprengju-
vél, sem var að steypast til jarð-
ar. Hann heyrði hvernig vélar-
hljóðið var að deyja út — smám
saman og í rykkjum — Brrrrt
— brrrt — brrt — brrrrt!
Flugvélin var alltaf að nálg-
ast og lækka. Hún straukst rétt
við húsaþökin yfir höfði hans.
Svo brá fyrir hvítum glampa og
drunur kváðu við.
Clive fór að hlaupa. Þegar
hann kom fyrir homið, sá hann
húsin standa í björtu báli. Flug-
vélin hafði stungizt niður á þak-
ið á þriggja hæða húsi og stélið
á henni stóð upp úr loganum.
Það heyrðist dimmur hvellur —
benzíngeymirinn hafði sprungið.
Þegar Clive kom að húsinu,
var það orðið alelda. Honum
þótti einkennilegt, að strætið
var mannlaust, að honum sjálf-
um frátöldum. Þá kom hann
auga á mann, sem var að róta í
múrsteinahrúgu, með berum
höndunum.
Clive kraup niður við hlið
hans.
— Konan mín — barnið mitt!
sagði maðurinn; — þau eru í
kjallaranum.
Maðurinn hamaðist sem óður
væri. Það hafði kviknað í skyrt-
unni hans, en hann varð þess
ekki var. Hár hans og augna-
brúnir voru sviðnar.
— Sjáðu hérna, sagði hann.
Clive rótaði múrsteinabrotun-
um frá með fótunum og glugga-
rist úr járni kom í Ijós. Þá brá
fyrir geisla frá vasaljósi; lög-
regluþjónn með hjálm á höfði
stóð við hlið þeirra.
— Hvað er að? spurði lög-
regluþjónninn.
— Kona hans og barn eru
þarna niðri.
— Hvers?
Clive leit í kring um sig.