Úrval - 01.12.1946, Blaðsíða 53

ÖLDUNGAR ÓSIiAST 1 VINNU
51
reykjarpípu sína og spyr:
„Hérna, geturðu valdið henni
ijessari?" Hinn brosir við og
jánkar því. „Ágætt, þetta er
þyngsta átakið hér,“ heldur
Levy áfram, „svo að ég býst við,
að þú sért hæfur til starfsins.“
Allur vandinn er sá einn, að
hæfa verkið getu mannsins, og
gagnkvæmt. Reykjarpípurnar
eru framleiddar með auðveldum,
einföldmn og síendurteknum
vinnuaðferðuum. Næstmn öll
handtökin er hægt að gera sitj-
andi. Er þörf á fagkunnáttu?
Já, en það er hægt að læra hana.
Þama í verksmiðju Levys eru
menn á sextugs-, sjötugs- og
jafnvei áttræðisaldri að læra
nýja handiðn.
Vinnan er fólgin í heflun,
sögun, grópun, slípun, eftirliti
með vöruvöndun og pökkun.
Hver sem vinnan er, þá er hún
þó starf — og starfið vekur
sjálfstraust.
Einn starfsmannanna — hann
var á sjötugsaldri sá — sagði
mér, að hann hefði árangurs-
laust leitað sér að atvinnu í sex
eða sjö ár, eftir að gúmmíverk-
smiðjan, sem hann vann hjá, fór
á hausinn. í örvilnun sinni réði
hann sig um tíma til snattvinnu
gegn sendisveinskaupi, þangað
til hann frétti af veiksmiðju
Levys og kornst þar að.
Þarna vinnur þýzkur Amerí-
kani, sem kom til Bandaríkj-
anna fyrir 40 árum sem fim-
leikamaður. Hann vann lengi
hjá stóru hringleikahúsi, en varð
svo fyrir því óhappi að slasast
á mjöðmimii. Þegar hann kom
til „Smoking Pipes, Ine,“ fyrir
fjórum — fimm árum, fór hann
fram á að vinna þar í fyrstu
sem lærlingur, fyrir 14 dollara
laun á viku. Þá hafði hann ný-
lega misst atvinnu sína í veit-
ingahúsi í Jersey, þar sem hann
var gæzlumaður í snyrtiklefa
karla. Nú vinnur hann sér inn
50 til 60 dollara á viku í ákvæð-
isvinnu.
Karlar og konur, sem leita
atvinnu hjá Levy, eru tíðum
hnugginn og hrædd um, að eng-
imi not verði af starfskröftum
þeirra framar. En þau skipta
brátt um skaplyndi. Þau viðrast
upp og taka að brosa við lífinu
á nýjan leik og gera að gamni
sínu. Sjálfstraust þeirra vaknar
fljótt, eftir að þau eru komin
inn í þetta samfélag öldung-
anna.
„Ellin einangrar mann,“ segir
einn. „Æskan vill ekkert hafa
við mann saman að sælda.“