Úrval - 01.02.1948, Qupperneq 13

Þaff gaetir mihiis misskilnings um eðii og oreaklr
offitu. Amerískur læknir ieiðréttir margt
af þvi í eítirfarandi grein.
œkning offitu.
Grein úr „The American Mercury",
eftir Milton L. Zisowitz.
Enda þótt flest fólk, sem þjá-
ist af offitu, neiti því, að það
borði of mikið, er það kenning
nútímalæknavísinda, að offita
stafi í flestum tilfellum af ofáti.
Feitt fólk kennir oft kirtlastarf-
seminni um fituna eða heldur
því fram, að feitlægni sé arf-
geng. Þetta er yfirleitt misskiln-
ingur. Yfir 95% af offeitu fólki
getur þakkað ofáti fitu sína —
og engu öðru.
Samt sem áður er offita or-
sök heilsuleysis og skammlífis,
og tekur í því tilliti mikið fram
hinni mjög umtöluðu skaðsemi
tóbaks og áfengis. Margir lækn-
ar eru í efa um, að hófleg nautn
tóbaks og áfengis geti skaðað
heilbrigðan mann, en enginn ef-
ast um skaðsemi offitunnar.
Samkvæmt rannsóknum, sem
gerðar hafa verið, er dánartala
offeitra manna hærri en hinna,
sem hafa eðlilega þyngd. Dán-
artala þeirra, sem eru 20% of-
feitir, er % hærri en meðallag;
séu þeir 30% offeitir, er hún yz
hærri, og þeir, sem eru 50% of-
feitir, hafa tvisvar sinnum hærri
dánartölu en meðallag.
Flestir sjúkdómar fullorðins-
áranna, einkum hjarta- og
nýmasjúkdómar og sykursýki,
eru algengari meðal hinna of-
feitu, en þeirra, sem hafa eðli-
legt holdafar. Það er meiri hætta
á háum blóðþrýstingi, og margir
sjúkdómar reynast þeim ban-
vænni en öðrum.
Það er ekkert líffæri til, sem
offita hefur ekki áhrif á, og
læknar hafa veitt því athygli,
að feitt fólk þolir ver uppskurði
en grannholda. Jafnvel sjálfs-
morð og slys eru tíðari meðal
hinna offeitu.
*
Áður fyrr voru læknar þeirr-
ar skoðunar, að offita væri erf-
2*