Úrval - 01.02.1948, Side 15

ORSAK3R OG LÆKNING OFFITU
13
segir sig sjálft, að slíkar æfing-
ar eni mjög óhentugar, og auk
þess er hætt við að þær skapi
gráðuga matarlyst, og séu því
raunverulega skaðlegar.
Fólk, sem ekki vill leggja það
á sig að minnka matarskammt-
:nn, beitir ýmsum brögðum, til
þess að losna við fituna. Sumir
hafa reynt að æla upp matnum
eftir máltíðir eins og siður var
Rómverja til forna. Aðrir taka
:nn uppsölulyf eða hægðalyf, en
að þeim er ekkert varanlegt
gagn. Jafnvel slíkt lyf sem ben-
zedrine, er getur dregið úr
matarlyst í bili, getur ekki eytt
fitu.
Engin slík lyf ætti að nota án
læknisráðs. Flestir læknar gera
Htið úr gagnsemi þeirra við of-
fitu, því að þau koma þeirri
blekkingu inn hjá sjúklingnum,
að hann þurfi ekki að draga af
sér í mat, en þau geta einnig
orðið að ávana, sem erfitt er að
sigrast á.
I nýútkomnu hefti af tímariti
ameríska læknafélagsins (Jour-
nal af the American Medical
Association), segir dr. Charles
Freed frá San Francisco, að
„,hrnar sálrænu orsakir off itu séu
yfirgnæfandi . .. Lækning sjúk-
lingsins ætti að byggjast á skiln-
ingi á sálrænum orsökum ofáts-
ins.“
Margir Iæknar eru farnir að
hallast að þessari skoðun. Sú
staðreynd, að margt offeitt fólk,
sem er í öngum sínum út af of-
fitunni, heldur samt sem áður
áfram að borða of mikið, virðist
benda til þess, að hér sé um sál-
rænt vandamál að ræða, a. m. k.
að miklu leyti.
Margs konar tilfinningatrufl-
anir geta lýst sér í ofáti. f raun-
inni er óhófleg matarlyst ekkert
annað en barnslegt andsvar —
afturhvarf til þess æviskeiðs,
þegar mestu gæða lífsins var
notið með munninum, með því
að sjúga móðurbrjóst, borða og
drekka. Eftir því sem barnið
þroskast, fær það áhuga á fleiri
gæðum lífsins, en ekki er það þó
svo á öllum heimilum. Margir
foreldrar eru hreyknir af því,
hve mikinn mat þeir bera á borð,
og þetta verður börnunum hvatn-
ing til ofáts. Á sumum heimil-
um, einkum hinum tekjulágu, er
matur aðalumræðuefnið, og
áherzlan, sem foreldrarnir
leggja á matinn, hefur áhrif á
bömin.
Fyrir þessari skoðun er gerð
prýðileg grein í bókinni Psycho-