Úrval - 01.02.1948, Síða 45

TIL VENUSAR Á 146 DÖGUM
43
kanna nýjar slóðir. — fólk, sem
kraftur er í.“
„Ég lifi á eftirlaunum," seg-
ir gamli maðurinn. ,,Ég ætla að
búa á Venusi það sem ég á eftir
ólifað.“ Hann réttir mér hönd-
ina. „Ég heiti Herrick, Samuel
F. Herrick."
Ég segi til nafns míns og á
samri stundu rennur upp fyrir
mér ljós. Herrick var einn af
brautryðjendunum í ferðalög-
um um geiminn. Hann hafði
verið prófessor við háskólann í
Los Angeles og hafði kennt
fyrsta nemendahópnum, sem
tók próf í að stjórna eldflaug-
um um geiminn.
„Er hann ekki undarlegur,"
hvíslar sú ljóshærða. Ég kinka
kolli. „Og það var rétt, sem
hann sagði um loftsteinana,“
heldur hún áfram. „En ég hef
ekki áhyggjur af slíku. Munið
þér eftir Goddard-leiðangrin-
um?“
Ég kinka aftur kolli. Hún á við
eldflaugina, sem hvarf fyrir
mörgum árum og ekkert hefur
spurzt til síðan.
,,Ég held að þeir hafi aldrei
fundið Venus,“ segir sú ljós-
hærða, „og svo hafi þeir ekki
haft nægilegt eldsneyti til heim-
ferðarinnar. Hún er sennilega
á hringsóli kringum sólina og
verður það um alla eilífð.“
„Eins og hvert annað himin-
tungl,“ bæti ég við.
Það fer hrollur um vinkonu
mína. „Það væri hræðilegt, ef
eins færi fyrir okkur.“
Ég lít aftur í leiðarvísinn.
Undir fyrirsögninni „Ýmislegt“
stendur: Fyrsta vonin um að
geta náð útvarpssambandi við
aðrar stjörnur fæddist árið 1946,
þegar vísindamönnum í amer-
íska hernum tókst að láta rad-
armerki endurkastast frá tungl-
inu ... Það er engin ástæða
til að óttast, að eldflaugin
berist út af réttri braut, því
að staðan er með jöfnu milli-
bili reiknuð út eftir afstöðu
tungls og jarðar ... 1 eld-
flauginni er alltaf nægileg kjarn-
orka til fimm ferða. Trufí-
anir, sem orsakast af aðdráttar-
afli annarra himintungla, eru
teknar með í reikninginn. Auk
sólar, jarðar og Venusar gætir
slíkra áhrifa einkum frá Júpí-
ter.“
Ég lít upp. Sú ljóshærða seg-
ir kvíðafull: „Þér haldið þó
ekki, að eitthvað muni koma
fyrir ?“
„Nei, nei,“ svara ég sannfær-
andi.
G*