Úrval - 01.02.1948, Qupperneq 69

DÝRTÍÐARRÁÐSTAFANIR I SOVÉTRlKJUNUM
67
aði hún lægstu launin, þó ekki
alveg hlutfallslega. Þar næst
lækkaði hún verðlagið á frjáls-
um markaði inn helming og
jafnvel meira. Þannig nálgaðist
hið tvennskonar vöruverð hvort
annað.
Og með því að kippa úr
umferð mestu af þeim pening-
um sem voru umfram vörufram-
boð, var hægt að afnema
skömmtunina og setja eitt vöru-
verð.
Þessar aðgerðir hafa komið
nokkuð hart niður á bændum,
sem safnað hafa peningum rneð
því að selja afurðir sínar á
frjálsum markaði, svo og kaup-
mönnum og öðrum bæjarbúum,
sem miklar tekjur höfðu á
stríðsárunum; en iðnaðarverka-
mönnunum eru þær til hagsbóta.
Mikið af þeim rúblum, sem í um-
ferð voru, var dregið inn og af-
ganginum dreift að nýju. Þess-
ar aðgerðir hafa afnumið hinn
mikla tekju- og aðstöðumun,
sem skapast hlaut á stríðsárun-
um (til þess að hvetja fólk til
aukinna afkasta), og gefið öll-
um jafna aðstöðu til að byrja
að nýju. Hvötin til að vinna
hefur verið efld frekar en hitt.
Ekkert í þessum aðgerðum er
sérstaklega kommúnistískt. Þær
eru gamalkunnar verðhjöðnun-
araðgerðir. En hið kommúnist-
iska við þær er vissan um, að
þeim mun verða hlýtt. Þær
munu ekki sæta neinni opinberri
gagnrýni, þó að einstök fram-
kvæmdaatriði muni verða'rædd.
Og flestir Rússar munu vinna
betur í vitundinni um það, að
launin, sem þeir fá, munu halda
verðmæti sínu, og að hægt muni
verða að fá fyrir þau vörur, ef
framleiðslan eykst.
■k ir
„Dry“.
Ofursti nokkur frá Kentucky í Bandaríkjunum lokaði alltaf
augunum, þegar hann saup á brennivíni. Einhver spurði hann,
hversvegna hann gerði það.
,,Það kemur alltaf vatn í munninn á mér, þegar ég sé gott
brennivín," sagði hann. „Og ég kæri mig ekki um að þynna
það út með munnvatni.“
— Modern Digest.