Úrval - 01.02.1948, Síða 72

70
tTRVAL,
mál, og að vísindaleg sannindi
séu hin einu réttu sannindi.
Þessi misskilningur gerir menn
blinda og daufa á mál trúar-
legra hugsana, sem að réttu
lagi er bundið mál en ekki
óbundið. Hér er sígilt dæmi um
trúarjátningu:
Jahve er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur
hann mig hvílast, leiðir mig að
vötnum, þar sem ég má næðis
njóta.
Hann hressir sál mína, leiðir
mig um rétta vegu fyrir sakir
nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um
dimman dal, óttast ég ekkert
illt, því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga
mig.
Þessum orðum er ætlað að
vekja í huganum myndir, en að-
eins með líkingum. Hér er ekki
um að ræða sauði eða hirða eða
grundir eða vötn eða nokkuð
það, sem er af heimi hins sýni-
lega og áþreifanlega. En orðin
eru jafnsönn fyrir því.
Ég held því ekki fram, að ég
óttist aldrei, en ég veit, að ef
ég treysti guði, þarf ég ekki að
óttast neitt. Hinu held ég fram,
að þeir sem ekki treysta guði,
séu hræddir; eða að þeir hafi
aldrei gefið sér tóm til að íhuga,
hvað þeir eru og til hvers þeir
eru hér, og að þeir lifi í blekk-
ingarheimi. Eða ef til vill eru
einkunnarorð þeirra: „Eturn,
drekkum og verum glaðir, því
að á morgun cVeyjum við.“ Slík
einkunnarorð hæfa vel skyn-
lausum skepnum; en ef þau eru
höfð um menn, þýðir það, að
þeir eru raunverulega dauðir.
Aðalböl nútímans er ef til vill
ekki ótti heldur dramb. Þetta
er einnig gamalt böl; það var
yrkisefni grísku skáldanna og
hebresku spámannanna. Vel-
gengni skapar dramb og dramb
veldur hefndarverkum og eyði-
leggingu. En menn eru búnir
að gleyma þessu; þeir eru
eins stoltir af tækni nútímans
og börn af nýju leikfangi, en
nútímatæknin er aðeins miklu
skaðlegri. Sálmaskáldið, sem ég
vitnaði í áðan, lifði fyrir æva-
löngu í fjarlægu og lítt numdu
landi og talaði í óljósum líking-
um. Hvaða erindi á hann til
okkar og þeirra tíma, sem við
lifum á? Eg kem aðeins auga á
eina breytingu, er skeð hefur
siðan á hans dögum og máli
skiptir: og það sýnir, að trú
hans var enn tryggari en hann