Úrval - 01.02.1948, Qupperneq 97

KONUNGSRlKIÐ Á BAK VIÐ DAUÐANN
95
ekkert lýsir betur óskiljanleik
þess heims, sem við lifum í, en
dauðinn. Hann rekur smiðs-
höggið á þá staðreynd, að
það er ekkert vit í tilverunni.
Tímanlegt líf okkar hefur enga
þýðingu í sjálfu sér: saga
mannsins í allri sinni leitandi
fjölbreytni verður að lokum að
einskisverðu og tilgangslausu
hjómi, ef dauðinn er endir alls.
í þessari hræðilegu mótsögn
nær vald hins illa hámarki sínu.
Ef eilífur guð hefur ekki á ein-
hvern hátt komið til fólks síns
og frelsað það, þá er allt hé-
gómi. Samanlagðar tölur hvers
einasta dálks í viðskiptabók
alheimsins, gefa allar sömu nið-
urstöðu: núll.
Þessvegna trúi ég því sem
kristinn maður, að við getum
aldrei látið okkur nægja þenn-
an heim: trúin, sem stöðugt
hefur krafizt félagslegs rétt-
lætis meðal mannanna í þess-
um heimi, er einnig trú annars
heims. Hún veit, að réttlátt mat
á þessum heimi, verður að
byggjast á tilliti til fallvaltleika
hans; við erum hér framandi
menn og pílagrímar; við leit-
um borgarinnar, sem er byggð
á traustum grunni og reist af
guði.
Heilagur Ágústínus sagði
einu sinni, að þegar menn ferð-
uðust til framandi lands, gæti
það orðið mjög ánægjulegt, en
þeir væru þó ekki eins og heima
hjá sér. En þegar þeir halda
heimleiðis í vagni eða á skipi,
þá geta þeir orðið svo hrifnir
af sjálfri ferðinni, að föðurland-
ið, hið sanna heimkynni, gleym-
ist, og ferðin breytist úr því að
vera leið að markmiði í mark-
miðið sjálft. I stað þess að vera
metin með tilliti til þess, sem
stefnt er að, er hún nú metin
vegna sjálfrar sín. Þannig, held-
ur hann áfram, er afstaða okkar
mannanna í heimi hér: við
freistumst til að líta á hið fram-
andi land sem heimkynni okk-
ar, er við höfum komið frá.
Bunyan talaði líka djarflega
um „eyðimörk þessa heims,“ og
bætti við, „að handan við hana
væri að finna mjólk og hunang.“
Hann átti við það, að án hins
himneska bústaðar, er píla-
grímsför mannsins aðeins hverf-
ull þáttur og lífið sjálft hé-
góminn einber. Þess vegna er
lausnin á vandamáli mannkyns-
ins meira en félagsleg þróun til
sæluríkis hér á jörð; við horf-
um í trú og von til þess mark-
miðs mannkynssögunnar, sem