Úrval - 01.02.1948, Side 110

108
ÚRVAL
hoven. Og þannig hélt leikurinn
áfram. Spode hagaði tali sínu í
samræmi við óskir húsráðand-
ans. Á tíu mínútum hafði hann
skotið inn meira eða minna
fyndnum athugasemdum um
Benevenuto Cellini, Viktoríu
drottningu, íþróttir, guð, Step-
hen Phillips og byggingarlist
Mára. Badgery lávarði féll mjög
vel við miga manninn, bæði að
því er snerti viðmót og gáfur.
„Ef þér eruð búinn að drekka
kaffið," sagði hann, um leió og
hann reis úr sæti sínu, ,,þá skui-
um við líta á málverkin.“
Spode stökk á fætur, en þá
fyrst varð hann þess var, að
hann hafði drukkið heidur mik-
ið. Hann varð að fara varlega,
vega orð sín og athuga, hvar
hann stigi niður fótunum.
„Þetta hús er fullt af mál-
verkurn," kveinaði Badgery lá-
varður. „Ég lét aka heilu vagn-
hlassi upp í sveit í síðustu viku,
en þau eru enn allt of mörg.
Forfeður mínir vildu láta Rom-
ney mála sig. Óþolandi málari,
finnst yður ekki? Af hverju
völdu þeir ekki heldur Gains-
borough, eða jafnvel Reynolds?
Ég hef látið hengja öll málverk
Romneys í skála þjónustufólks-
ins. Það er svo yndislegt að
hugsa til þess, að maður þurfi
aldrei að sjá þau framar. Ég
býst við að þér séuð fróður um
Hittite-fornminjamar?" „Ja
...,“ sagði Spode, með viðeig-
andi hæversku.
„Lítið þá á þetta.“ Hann benti
á stóra höfuðmynd úr steini,
sem stóð við dyr borðsalsins.
„Þetta er hvorki grískt, egypzkt,
persneskt eða annað; ef þessi
höfuðmynd er ekki frá tímum
Hittitanna, þá veit ég ekki, hvað
ég er að segja. Og þetta minn-
ir mig á söguna um Georg San-
ger, lávarð, sirkuskónginn ...,“
og án þess að gefa Spode tíma
til að athuga Hittite-styttuna
nánar, fór hann að ganga upp
stigann, masandi og bendandi
á ýmsa kjörgripi.
„Ég býst við, að þér kannist
við bendingaleiki Deburau?"
flýtti Spode sér að segja, þeg-
ar sagan var á enda. Hann ið-
aði í skinninu af löngun til að
tala um Deburau. Badgery hafði
gefið honum gott tækifæri, með
því að segja söguna af Sanger.
„Hann var dásamlegur maður,
ekki satt? Hann var vanur
að ...“
„Þetta er aðalmálverkasalur-
inn minn,“ sagði Badgery lá-
varður, um leið og hann opnaði