Úrval - 01.02.1948, Qupperneq 125

TILLOTSON-SAMSÆTIÐ
123
Skömmu síðar birtist yfir-
þjónninn í dyrum gyllta salarins
og tilkynnti, hátt og virðulega:
„Herra Walter Tillotsson.“ Tíl-
lotson gekk hægt og hikandi inn
í salinn, en Spode ýtti á eftir
honum. Gamli maðurinn deplaði
augunum ákaft, er hann kom inn
í ljósið. En strax og hann var
kominn innfyrir dyrnar, hreykti
hann sér og reyndi að bera sig
virðulega. Badgery lávarður
flýtti sér að heilsa honum.
„Velkominn, herra Tillotson
— velkominn í nafni enskrar
listar!“
Tillotson laut höfði þegjandi.
Hann var svo hrærður, að hann
gat ekki komið upp einu orði.
„Mig langar til að kynna yður
fyrir nokkrum af yngri starfs-
bræðrum yðar, sem hafa komið
hingað í virðingarskyni við
yður.“
Badgery lávarður kynnti alla
viðstadda fyrir gamla málar-
anum, sem hneigði sig, heilsaði
og gaf frá sér lág kokhljóð, en
gat ekkert sagt. Frú Nobes, frú
Cayman og frú Mandragore
slógu honum allar gullhamra.
Maturinn var borinn á borð og
gestirnir settust. Badgery lá-
varður sat fyrir borðsendanum,
með Tillotson á hægri hönd sér
og Sir Herbert Heme á vinstrí.
Tillotson tók ríflega til matar
síns og drakk drjúgt af víni, þvl
að hvorttveggja var gott. Hann
hafði matarlyst þess manns, sem
hefur lifað á grænmeti og kar-
töflum í tíu ár og búið meðaí
veggjalúsa. Eftir annað vínglas-
ið fór hann að tala — orðim
streymdu út úr honum eins og
tekin hefði verið úr stífla.
„í Litlu Asíu,“ sagði hanm,,
„er það siður, þegar farið er í
veizlu, að menn hiksta til þess
að gefa til kynna, að þeir séu
mettir. Eructavit cor meum —
eins og Davíð sálmaskáld sagði;
hann var líka Austurlandamað-
ur.“
Spode hafði komið því svo
fyrir, að hann fekk sæti við hlið
frú Cayman; hann ætlaði sér dá-
lítið með því. Hún var að sjálf-
sögðu vandræðagripur, en auð-
ug, og það mátti hafa not af
henni. Hann ætlaði sér að lokka
hana til að kaupa nokkur mál-
verk eftir unga málara, sem
voru kunningjar hans.
„I kjallara?“ sagði frú Cay-
man, „og innan um veggjalýs?
Ó, hve hræðilegt! Veslings gamli
maðurinn! Og sögðuð þér ekki,
að hann væri níutíu og sjö ára
gamall? Er það ekki hryllilegt!