Úrval - 01.10.1952, Síða 9

Úrval - 01.10.1952, Síða 9
Ótilhlýðileg freisting. Smásaga eftir Harald Beijer. HÚN sat í sólríku horni garðs- ins og drakk í sig ljós og yl. Hun hafði tekið með sér bók, sem hún ætlaði að lesa, en hún vissi að hún mundi ekki lesa hana. Bókin var með til að sýn- ast. Allt fólk, menntað fólk, les og talar um bækur. Maður verð- ur að hafa nýjustu bókina ná- lægt sér. Hún hafði raunar lesið talsvert af bókum, að minnsta kosti til hálfs. En í dag kærði hún sig ekki um að lesa. Hún var í sólfötum, og vinstra brjóst hennar gægðist upp undan kjólnum þar sem hún sat í garðstólnum. Hún hefði getað lagað kjólinn svo að það sæist ekki. En henni þótti vænt um fallegu brjóstin sín, og auk þess var engin manneskja nálægt. Hún horfði á brjóstið. Yfir á- vala útlínu þess sá hún nokkur blóm á blettinum og hátt gras- strá sem blakti í golunni. Henni fannst hún vera frjáls, líkami hennar var frjáls og það var sumar. En þessa stundina var húsið mannlaust. Ef Edvard, sem vann í garðinum, var ekki tal- inn með. Hún leit yfir í hornið þar sem hann átti að vera, en sá hann ekki. Það skipti raunar ekki máli, að minnsta kosti komu honum brjóst hennar ekki á neinn hátt við. Þau voru ekki fyrir grófar garðyrkju- mannshendur. En það voru ekki aðeins jarðneskar hendur hans, sem vöktu hjá henni ógeð, hann . hafði líka svarta sál. Hann var dæmdur maður. Hún hafði alltaf haft viðbjóð á honum og and- mælti þegar maðurinn hennar tók hann í þjónustu sína. Hann hafði sagt hann vildi gefa hon- um tækifæri. Auðvitað var fall- ega gert að líta þannig á málið. Og Edvard var bara venjulegur þjófur og því ástæðulaust að óttast hann. Ef maður aðeins gætti þess að loka öllum hirzl- um. En hún gat samt ekki bælt niður óbeit sína. Maðurinn var ljótur og það var að hennar áliti sá versti galli sem fundinn varð á nokkrum manni. Hann var grófger og ruddalegur og jafnframt hjálparvana. Það fór léttur skjálfti um hana í sól- skininu við tilhugsunina um hann. Edvard stóð nú beint fyrir aftan hana með skóflu á öxlinni sem. hann hafði sótt inn í verk- færaskúrinn. f bakaleiðinni
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.