Úrval - 01.12.1953, Blaðsíða 6

4
ÚRVAL
ur, sem fengizt hefur eftir alda-
langar rannsóknir og víxlfrjóvg-
anir ólíkra tegunda. Þær eru
kjarnalausar, en trjánum er
fjölgað með græðlingum eða á-
græðslu á gamla stofna. Á sama
hátt og gert er á eplatrjám hér
norður frá.
Ein tegund er beisk og alltaf
með kjarna — nánast villt. Þær
eru ekki ætar hráar, en Englend-
ingar flytja þær inn og nota í
ávaxtamauk.
Við ökum fram hjá röð asna-
kerra, hlöðnum appelsínum, og
gljáandi, tvípalla vörubílum, með
sama gullinlita farminn á leið tii
bæjarins. Fyrir utan pökkunar-
verksmiðjuna er gatan full af
ökutækjum. Appelsínurnar eru
bornar inn í stórum körfum. TJ't
um aðrar dyr eru bornir kassar
og settir á vörubíla, sem eiga
að aka þeim á skip í Valencia.
1 pökkunarverksmiðjunni er
margt handarvikið áður en app-
elsínurnar eru látnar í kassa.
Fyrst eru þær sótthreinsaðar í
heitu baði og síðan skolaðar í
vatni. Svo eru þær þurrkaðar og
gljáfægðar með fíngerðum
flókaklútum. Allt fer þetta fram
í vélum hér. Appelsínurnar eru
fluttar á færiböndum, sem byrja
við sótthreinsunina og enda í sal
þar sem 20—30 senjórar og sen-
jórítur sitja beggja megin við
böndin. Þau stimpla appelsínurn-
ar, leggja þær í rennu, sem er
þrengri að ofan en neðan. Fyrst
detta minnstu appelsínurnar nið-
ur í f als, lengra fram stærri app-
elsínur og síðan koll af kolli,
unz aðeins stærstu appelsínura-
ar eru eftir við endann á renn-
unni. Síðan eru þær vafðar í
þunnan, marglitan silkipappír.
Karlmenn reka saman kassana
— það er að mestu gert í vélum
— og stúlkur tína í þá appelsín-
urnar. Svo er lokið neglt á, vöru-
miðinn límdur á, og bíllinn, sem
bíður við dyrnar, tekur við kass-
anum.
En það er önnur deild í pökk-
unarverksmiðjunni, þar sem allt
er enn unnið í höndunum, alveg
eins og fyrir hundrað árum. Þeg-
ar appelsínurnar hafa verið sótt-
hreinsaðar og þurrkaðar, koma
þær inn í stóran sal og er allt
gólf hans þakið þykkri, vatter-
aðri segldúksábreiðu. Þar sitja
um 30 konur á hækjum sínum.
Flestar nokkuð við aldur, með
gráan hárhnút í hnakkanum og
sjal yfir herðunum. Sumar gljá-
fægja appelsínurnar með klút,
aðrar flokka þær eftir stærð, af
leilmi og öryggi, sem ber vott
um margra ára æfingu og þjálf-
un.
Á háum palli í hálfrökkri úti
í horni situr tólf ára telpa hálf-
sofandi með ungbarn í fanginu.
Hversvegna? Jú, segir Don En-
rique, eins og þér vitið er hollast
fyrir börnin að alast upp við
móðurbrjóst, og þessvegna mega
þær mæður sem vilja taka með
sér börnin á vinnustaðinn. Þessi
telpa vinnur hjá okkur við ung-
baraagæzlu. Og móðirin fær