Úrval - 01.12.1953, Blaðsíða 77

KYNTÁKNIÐ MARILYN MONROE
75
lega hafa horfið af sjálfu sér,
ef ekki hefði komið til auglýs-
ingatækni Ameríkumanna. Aug-
lýsingamennirnir urðu fyrstir til
að uppgötva kenningu Havelock
Ellis um, að mönnunum finnist
þeir hlutir fallegastir, sem
tengdir eru kynlífinu. Þeir tóku
sér fyrir hendur að tengja æ
fleiri hluti kynlífinu og skapa
„kauphneigð“ hjá almenningi.
Til þess urðu þeir að grípa til
táknmynda, því að samfélag vort
hneykslast enn á hispursleysi á
þessu sviði. Til þess að fullnægja
almenningi og fá nægileg not
af kyntáknunum sem „augna-
gamni“, varð auglýsingaáróður-
inn alltaf að ganga feti lengra
en hefðbundnir siðir leyfðu. Til
dæmis þegar alls staðar gaf að
líta stúlkuhné, urðu auglýsinga-
stúlkurnar að sýna lærin á aug-
lýsingum fyrir hverskonar iðn-
aðarvaming.
Á fjórða tug aldarinnar vom
fætur Marlene Dietrich kyntákn
fyrir milljónir karlmanna.
Myndir af lærum og mjöðmum
Betty Grable héngu uppi í flest-
um hermannaskálum í heims-
styrjöldinni síðari. Hin fögru
brjóst Jane Russell drógu at-
hyglina að konubarminum, sem
hafði næstum horfið á þriðja
tug aldarinnar þegar stuttu kjól-
arnir komu í tízku.
Það liðu fimmtíu ár frá því
að fyrst mátti sjá bregða fyrir
konuökla og þangað til nú, að
hin ypparlegu brjóst, sem eru
dýrmætasta fasteign Marilyn
Monroe, eru öllum til sýnis. Hún
er orðin holdgan allra þeirra
kyntákna, er við höfum lært að
gera okkur að góðu sem upp-
bætur fyrir kynlífið og ástina.
Það gat blátt áfram ekki hjá
því farið, að Marilyn Monroe
kæmi fram á sjónarsviðið ein-
mitt núna. Ef hún hefði ekki
komið, hefði kvikmyndaiðnaður-
inn neyðzt til að skapa hana.
Þessi stúlka, sem gengur und-
ir nafninu Marilyn Monroe, er
fædd 1926 í Los Angeles. Móð-
ir hennar vann í kvikmyndaiðn-
aðinum, en faðirinn var ónytj-
ungur og fórst í bílslysi nokkr-
um vikum áður en Marilyn fædd-
ist. Telpan var skírð Norma Je-
ane Baker. Þegar hún var smá-
barn, fékk móðir hennar tauga-
áfall og eftir það var hún að
mestu sjúklingur, og flæktist frá
einu taugahælinu til annars. Fyr-
ir Normu Jeane hófst löng og
ömurleg ganga frá einu barna-
heimilinu til annars. I skólanum
var hún illa klædd, feimin og
vandræðaleg, og henni var oft
strítt á því, að hún væri mun-
aðarleysingi. En á tólfta ári
tóku að sjást merki þess, að hún
mundi fá fallegan líkamsvöxt.
Þetta varð haldreipi hennar í
lífinu. Hún lærði að treysta á
útlit sitt til að koma málum
sínum fram. Hún var ekki lengi
að uppgötva hinn geysilega á-
huga landa sinna á kvenlegri
fegurð. Hún kom sér fyrst að
sem fyrirmynd ljósmyndara, og