Úrval - 01.12.1953, Blaðsíða 68

66
ÚRVAL
Það var ekki fyrr en 1833,
að þingið samþykkti lög, sem
gáfu öllum þrælum í brezka
heimsveldinu frelsi. Wilberforce
lá banaleguna þegar honum
voru flutt þau tíðindi, að lögin
myndu nú verða samþykkt. En
hann skildi hvert orð sem hon-
um var sagt og hann spennti
greipar og þakkaði guði. Við
útför hans í Westminster Abbey
voru allar aðliggjandi götur
þéttskipaðar fólki. Að minnsta
kosti þriðji hver maður í
þeirri miklu líkfylgd var svart-
ur á hörund.
o-o-o
I>að er hljótt um hann og störf lians,
en þó ráða þau oft úrslitum
um líf og dauða.
Læknirinn hak við tjöldin.
Grein úr „Today’s Health“,
eftir J. D. Ratcliff.
T SKÁLDSÖGUM og kvik-
myndum um lækna nær
eftirvæntingin venjulega há-
marki í skurðstofunni, þegar
hinn mikli skurðlæknir vinnur
mesta afrek lífs síns. í veruleik-
anum eru úrslitin oft ráðin á
allt öðrum stað — í rannsókn-
arstofu sjúkdómafræðingsins,
þar sem lítt þekktur læknir sit-
ur og stýrir hönd skurðlæknis-
ins. Enginn skurðlæknir getur
skorið úr um, hvort æxli er góð-
kynjað eða illkynjað af því einu
að líta á það. Til þess að fá úr
því skorið, verður sjúkdóma-
fræðingurinn að skoða hinar
sjúku frumur í smásjá.
Það er sjúkdómafræðingur-
inn, sem rekur óttann á flótta,
þegar eJcki er um krabbamein
að ræða, og það er hann, sem
segir fyrir um aðgerðina, þegar
um krabbamein er að ræða.
Þegar um er að ræða næman
sjúkdóm, er það einnig hann,
sem greinir sýklategundina og
ákveður lyfið, sem læknað get-
ur sjúklinginn.
Sjúkdómafræðingurinn rann-
sakar alla þá vefi og líffæri,
sem skurðlæknirinn sker burtu,