Úrval - 01.02.1956, Blaðsíða 23

RDSTLANDIA
21
misskilning og skeytti engu öllu
því sem ofaukið var og skap-
aði stéttlaust samfélag. I fyrra
lagði Englandskonungur við
hlustimar og kynntist sannleik-
anum, á morgun mun barn í
Nebraska leggja við hlustir og
kynnast sannleikanum, og eins
mun fara fyrir kóngum og börn-
um eftir hundrað ár, þúsund ár.
Ég reykti fjórar sígarettur
og þá var hinu mikla verki Jean
Síbelíusar lokið. Þögnin, sem
ríkt hafði áður en leikurinn
hófst, ríkti nú aftur, og nú var
það ekki lengur Finlandia, held-
ur Finnland, Helsinki. Stúlkan
kunni ekki ensku, en hún gat
heldur ekki sagt neitt á finnsku.
Hún brosti og það blikuðu tár
í augum hennar. Svo hvarf hún
á brott og kom aftur með al-
búm, sem hafði að geyma heila
sinfóníu eftir Síbelíus.
,,Nei,“ sagði ég. ,,Það var ein-
staklega vingjarnlegt af yður
að lofa mér að heyra Finlandia
í Helsinki. Ég get ekki keypt
hana, ég er bara á ferð hér um
á leið til Ameríku. Ég fer á
morgun til Stokkhólms."
Ég tók peninga upp úr vas-
anum og bað um að fá að borga
fyrir að hafa hlustað á Fin-
landia.
En peningarnir eyðilögðu allt.
Það var ekki nóg með að stúlk-
an skildi ekki það sem ég sagði,
hún skildi heldur ekki hvað ég
átti við. Hún skildi ekki tilfinn-
ingar mínar. Þegar ég talaði
um tónlist, skildi hún mig án
þess að skilja orðin. Hún vildi
láta mig fá eitthvað fyrir pen-
ingana.
,,Nei,“ sagði ég. „Peningarnir
eru fyrir að fá að hlusta á Fin-
landia!“
Það var of mikið. Hún fór
og kom aftur með stúlku, sem
talaði ensku. Ég skýrði málið
fyrir henni og stúlkan, sem
kunni ensku, þýddi orð mín fyr-
ir stúlkuna sem kunni ekki
ensku og við fórum öll að hlæja.
,,Nei, nei,“ sagði stúlkan sem
kunni ensku. „Viljið þér heyra
meira eftir Síbelíus?"
,,Nei,“ sagði ég. „Ég vildi bara
heyra Finlandia í Helsinki.
Þekkið þér Jean Síbelíus?11
„Já, auðvitað,” sagði stúlkan.
Hin stúlkan horfði framan í
okkur.
„Hvernig er hann ?“ spurði ég.
,,Stór,“ sagði stúlkan. „Hann
er mjög stór. Hann kemur oft
hingað í búðina.“
„Á hann heima í Helsinki?"
„Já.“
„Sjáið til,“ sagði ég. „Ég er
hér í Helsinki í dag og kem
kannski aldrei hingað aftur. Á
morgun fer ég til Stokkhólms.
Ég er Ameríkumaður — eins-
konar rithöfundur. Haldið þér
að Jean Síbelíus vilji tala við
mig?“
Én bíðið andartak. Lofið mér
að koma með skýringu. í fyrsta
skipti sem ég heyrði Finlandia,
fyrir fimm árum, spratt ég upp
af stólnum og velti borðinu um
og molaði kalkhúð af veggnum