Úrval - 01.02.1956, Qupperneq 63

KVENNABÚR FÖÐUR MÍNS
61
sem hann stjórnaði fjölskyldu-
bænum, skipaði dómum, tók á
móti gestum og veitti vinum sín-
um. Við hlið hallarinnar stóð
einkaibúð hans. Þegar hann
kvæntist nýrri konu, bjó hún
fyrstu mánuðina í þessu húsi —
venjulega þangað til hún var
orðin þunguð eða þangað til fað.
ir minn kvæntist að nýju. Þá
flutti hún í sitt eigið hús.
Konuhúsin stóðu hvert um sig
í garði, girtum pálmatrjám og
voru áföst við þau forðabúr, sem
flutt voru í matvæli úr vöru-
skemmum konungs.
Múrarnir, sem girtu af þennan
heim minn, voru um hálfan ann-
an km á lengd. Á hverjum múr
voru stór mahoníhlið, sem lokað
var á nóttunni og gætt af varð-
manni. Inn um þessi hlið komu
virðulegir gestir, er heimsækja
vildu föður minn, kátar, sískraf-
andi konur, sem voru systur og
frænkur og vinkonur eigin-
kvenna föður míns, farandsal-
ar, sem falbuðu konunum skart-
gripi eða hjú sem fluttu upp-
skeru af landareignum föður
míns í kornhlöður hans.
Ég minnist tímabundinna
fjai'vista móður minnar. Áður
en hún fór, gaf hún þernum
okkar fyrirmæli um þjónustu
okkar og mataræði og næstu
tvær vikur sáum við hana sjald-
an. Þegar ég hafði fengið aldur
og vit til, spurði ég eldra bróð-
ur minn hversvegna mamma
væri ekki alltaf hjá okkur. Hann
sagði mér, að þann tíma sem
hún værí fjarverandi, væri hún
„kjörkona“ föður okkar.
Fjölkvæni í Nígeríu er með
nokkuð öðrum hætti en menn
gera sér almennt í hugarlund.
Konurnar rækja eiginkonu-
skyldur sínar til skiptis, hálfan
mánuð í einu hver. Réttindi og
skýldur ,,kjörkonunnar“ kunna
að virðast undarlega í augum
vestrænna kvenna. Hún setur
stolt sitt í að bera manninum
góðan mat og skemmta honum
eftir kvöldverðinn. Móðir mín
var sérstaklega lagin að búa til
einn helzta þjóðarrétt Nígera,
Fufu, og vakti nákvæmlega yfir
því að sósan, sem með honum
er borin, væri rétt búin til. 1
þessa sósu er notaður fiskur,
kjöt, grænmeti, pipar, plöntu-
feiti, salt, baunamauk og svepp-
ir.Rétturinn sjálfur er gerðurúr
jamrótarhnýðum og banönum,
sem soðnir eru og hrærðir í
mauk. Eftir máltíðina var stutt
hvíldarstund og því næst var
sungið, dansað og sagðar sögur.
Við eigum sérstök ljóð, bæði
fyrir vætu- og þurrkatímann,
fyrir sáningu og uppskeru, fyrir
fæðingu og dauða — já, jafnvel
sérstök Ijóð fyrir ríka og sér-
stök fyrir fátæka.
Þegar kvöldið er á enda og
allir gestir og allt skyldulið á
brott úr húsinu, dregur „kjör-
konan" sig í hlé til þess að
snyrta sig og rjóða sig smyrsl-
um og ilmvötnum. Yndis-
þokki Nígeríukonunnar er svo
alger og ótvíræð eign eigin-