Úrval - 01.03.1965, Side 61

ÓGLEYMANLEGUR MAÐUR
59
góðum ættum. Var almælt í hérað-
inu, að vandfundin mundu sam-
valdari hjón að gjörvileik en þau
Þórhalla og Konráð.
Hugur Konráðs stóð til bók-
menntastarfa og fræðimennsku, en
hann átti ekki hægt um vik að rækja
þau hugðarefni, hlaðinn störfum
við kennslu og umsjón bús. Þó
orti hann talsvert, því hann var
skáldmæltur vel. Einkum voru það
tækifæriskvæði og lausavísur sem
til urðu, þegar atvikin kölluðu á
hagmælskuna, stærri verkefnum
gafst ekki tóm til að sinna.
Allt sem hann kvað var smekk-
legt og fagurt, á vönduðu máli og
i fáguðum búningi, þvi hann var
smekkvís á skáldskap og kunnáttu-
maður í bragðfræði.
Um hann sagði Margeir Jónsson
i Stuðlamálum 1932: „Með réttu
er hann talinn með fremstu al-
þýðuskáldum landsins.“
Konráð gaf út nokkuð af ljóð-
um sínum 1937 í bók, er hann
nefndi Strengjatök.
Maður með menntun Konráðs og
hæfileika liefði án efa átt betri
kosta völ en farkennslu i fátækt
og strjábýlli sveit.
Og vafalaust gerðu ungu hjónin
sér ljósa ótal annmarka, sem fylgdu
því ráði að hefja búskap í tvíbýli
i fremur þröngum húsakynnum.
Vel vitandi um erfiðleikana, sem
biðu þeirra, hikuðu þau ekki við
valið og lögðu hugrökk og bjart-
sýn út i hina tvísýnu baráttu.
Þau unnu átthögum sínum, sveita-
lifinu, mold, gróðri, skepnum, fjöl-
breytni og frjálsræði, sem öðrum
þræði fylgir sveitabúskap.
Auk þess langaði Konráð án efa
mjög til að verða sveit sinni og
sveitungum að liði, hefja fólkið
á hærra stig menningar og þroska.
A þessum tímamótum komu glöggt
fram þau einkenni í skapgerð Kon-
ráðs, sem raunar mótuðu allt starf
hans og líf.
Hann var bjartsýnn bugsjónamað-
ur, unni landi sinu og þjóð af
heitri ástríðu, trúði á þjóðlega ís-
jenzka menningu með rætur i ís-
lenzkri mold. Bændamenningin
var að hans áliti sá grundvöllur,
s|em ný menningarsókn átti að
byggja á.
Þessari hugsjón vildi hann og
hugðist þjóna. Hitt varð að ráðast,
hver kjör hans sjálfs yrðu.
Ósérplægni, stilling og skapfesta
bundu hann þéirri hugsjón, er
hann trúði á.
Hann var dæmigerður fulltrúi
aldamótahugsjónanna og þess ný-
græðings í íslenzlcu þjóðlifi, sem
vaxtarkeppinn var að brjótast und-
an vikjandi gaddi fátæktar og á-
þjánar, fákunnáttu og sesaldóms og
teygði sig Ijósskær og lifsglaður
móti hækkandi sól frelsis og nýrra
möguleika.
Konráð var vinsæll kennari, hafði
gott lag á börnum og vekjandi á-
hrif á alla, sem hann umgekkst.
Oft var hann beðinn að lesa
upp og flytja erindi eða kvæði á
samkomum. Einnig var hann mjög
eftirsóttur að mæla eftir látna
menn. Var varla sú jarðarför í sveit-
inni, að ekki væri leitað til hans
að hafa húskveðju eða flytja kvæði.
Létti liann mörgum söknuð eftir