Úrval - 01.03.1965, Qupperneq 62

60
ÚRVAL
látna ástvini með smekkvísri fram-
komu, alúð og hlýju.
Góð samvinna var meS honum og
sóknarprestinum, sr. Helga Hjálm-
arssyni á Grenjaðarstað. Mat hvor
annan mikils og var vinátta milli
heimila jpeirra.
Þau 20 ár, sem Konráð bjó á
Hafralæk, var heimilið miðstöð
félagslífs og menningarstarfsemi í
sveitinni. Hann var glaðvær, fróður
og fjörugur í viðræðum og hafði
lag á að velja umræðuefni við hæfi
viðræðanda, hafði létta kimnigáfu,
var látlaus og hlýr í viðmóti, enda
var heimilið andlegur segull er
dró menn að sér. Gestanauð var j)ví
mikii og hjónin örlát með afbrigð-
um bæði á tíma sinn og veitingar.
Binding við lítið bú, einangrun
og erfiðqr fjárhagur stóðu í vegi
fyrir upphefð og frama, sem eðli-
legt var að hlotnazt hefði gáfu- og
hæfileikamanni þvílíkum sem Kon-
ráð var.
Sjálfum var honum ekki sýnt um
að ota sinum tota og trana sér fram.
Viðleitni hans stefndi að því
að byggja upp mannlíf betra og
fegra en það sem var, og hann ag-
aði sjálfan sig til hlýðni við þá
manngildishugsjón, er hann hafði
valið sér að fyrirmynd.
Það scm einkenndi hann mest
var smekkvísi, snyrtimennska og
vandvirkni, stilling og skapfesta,
samvizkusemi og sannleiksást. Allt
þetta var samgróið eðli hans og
fegurðarþrá. Hann þoldi ekki Ijót-
leik í hugsun, orðum né athöfnum.
Viðkvæmni hans i þeim efnum
fannst súmum næstum barnaleg.
Rusl í kringum hús, heydreif á
hlöðugólfi, hornskakkur flekkur á
engi, allt særði þetta fegurðarsmekk
hans. Bækur í hillu, blöð á borði
urðu að vera i röð og reglu.
Han skrifaði fagra rithönd og
vandaði allan frágang skrifaðs
máls.
A sama hátt vandaði hann orða-
val og setningarskipun i rit-máli
og mæltu máli, án þess þó að
firnsku gætti eða tilgerðar.
Svo var hann vandur að heimild-
um í sögulegum rannsóknum og
ættfræði, að honum þótti seint full
kannað, hvort rétt væri með farið.
Af þeim sökum var hann fremur
seinvirkur rithöfundur.
Eftir 20 ára búskap á Hafralæk
brá Konráð búi og fluttist til Ak-
ureyrar.
Svo bundinn var hugur hans
mold, gróðri og skepnum, að hann
kom sér þar upp túni, sem hann
heyjaði sjálfur á hverju sumri með-
an heilsa hans leyfði. Einnig hafði
hann nokkrar kindur i kofa, sem
hann hirti sjálfur.
Vert er að geta i þessu sambandi,
að hann fann upp nýja aðferð við
heyþurrkun, sem hann notaði með-
an hann fékkst við heyskap á
Akureyri.
Sú aðferð var í því fólgin, að
hann lét gera ferstrenda trékláfa
að sér dregna að ofan, 2—3 m háa
með grindabotni, er stóð um 2 fet
út frá kláfnum um 1 fet frá jörðu.
Á þessar grindur lilóð hann heyinu,
þegar það var litið eitt farið að
þorna og lét það standa þangað
til það var fullþurrt. Loft lék um
heyið bæði utan og innan í strýt-
unni, ep bratti hennar varði hey-