Úrval - 01.03.1965, Síða 92

90
ÚRVAL
ingja, sem hélt sig í námunda við
baSkeriS. Hollis hafði komiS með
William Jones einkaritara sinn meS
sér, og dag einn fékk liann honum
nokkur skjöl, sem hann átti aS fara
með til einkaritara Churchills.
Þegar Jones stóð þarna á ganginum,
sem herbergi Churchills lágu aS,
opnaðist hurðin á einu svefnher-
bergjanna og Roosevelt forseti kom
þaSan út í hjólastól sínum. Hann
spurði Jones, livort Churchill væri
reiðubúinn að taka á móti honum
og bandaði höfðinu i áttina til ann-
arrar hurðar. Jones barði á hurð
þesa.
Óþýð rödd forsætisráðherrans
tautaði inni fyrir. „Gjörið svo vel
að opna hurðina fyrir mig,“ sagði
Roosevelt. Jones gerði svo. En hon-
um til mikillar skelfingar kom hann
auga á Churchill, sem var að vefja
um sig handkiæði og stóð þarna
eins og þvara og horfði undrandi
á bandaríska forsetann koma inn.
— James Leasor.
Roosevelt tók að biðja afsökun-
ar og gerði sig líklegan til þess að
fara, en Churchill maldaði í móinn
og fullvissaði hann um, að þetta
væri allt í stakasta lagi. „Forsætis-
ráðherra Stóra-Bretiands,“ sagði
hann ,hefur engu að leyna fyrir
forseta Bandaríkjanna.“
— Robert E. Sherwood.
Þingmenn, sem höfðu farið heim
i jólaleyfi, flvttu sér nú aftur til
Washington til þess að sitja fund
sameinaðs þings. Um þúsund
manns, karlar og' konur, þyrptust
inn á litlu svalirnar. Önnur 5000
stóðu í rakanum fyrir utan þing-
húsið. Churchill var fagnað með
lófaklappi af einangrunarsinnum
meðal þingmannanna jafnt sem
þeim, er vildu veita Bretum stuðn-
ing. Hann ýtti þykkum hornspang-
argleraugunum niður á nef sér,
deplaði augunum og tók sér stöðu
sem gamall sjómaður. Hann brosti
undirfurðuiega, þegar hann mælti
þessi hnittiyrði: „Ég get ekki annað
en iiugsað til þess, að hefði faðir
minn veriö Bandaríkjamaður og
móðir mín brezk i stað þess, að
því var öfugt farið, þá hefði ég
kannski komizt hingað upp á eig-
in spýtur.“
- Time.
ENDIRINN Á BYRJUNINNI
Fyrstu mánuðir ársins 1942 voru
dimmir og daprir vegna stöðugra
ósigra. Japanir náðu Malakkaskaga
og Singapore gafst upp. Hollenzku
Austur-Indiur höfðu fallið í liend-
ur óvinanna Jj. 7. marz, Rangoon
féll næsta dag. Japanir hófu síðan
sókn norður eftir .Burma.
— Malcolm Thomson.
Á Evrópuvigstöðvunum ríkti alger
óákveðni. Bandaríkjamenn héldu
þvi fram, að nauðsynlegt yrði að
liefja landgöngu á meginlandi Evr-
ópu á árinu 1942. Þeir sögðu, að
hætta væri á Jjví, að Rússland
gæfist upp eða semdi sérfrið. Bret-
ar héldu því fram, að ÞjóÖverjar
hefðu þegar nægilegt lið í Frakk-
landi til þess að snúast gegn iiverju
því liði sem kynni að verða sent
Jjangað yfir um og að ekkert, sem
við gætum gert til þess að mynda