Úrval - 01.03.1965, Qupperneq 104

102
ÚRVAL
Winters, svo að varla væri hægt
að halda því fram, að myndir
hans hafi verið teknar til sýningar
vegna annars en gæða. Siðan hefur
hann sýnt á sýningu Akademíunn-
ar á ári hverju.
En búskapur, hestarækt og list-
málun voru aðeins tómstundastörf
hans á áttunda áratugnum. Ritstörf-
in voru lians raunverulega viðfangs-
efni, og þau voru alveg geysileg.
Það er meira en hálf önnur millj-
ón orða í hinu sex binda verki
hans um síðari heimsstyrjöldina.
Iiann safnaði um sig heilu liði rit-
ara, sagnfræðinga, tæknilegra sér-
fræðinga og alls konar aðstoðar-
manna sér til aðstoðar við þetta
mikla verk. Allt þetta starfslið varð
að brjóta sér leið gegnum heila
skóga af skjölum og plöggum frá
stríðsárunum, velja, hafna, flokka
og merkja. Stundum unnu ritararn-
ir á vöktum alla nóttina, og oft las
hann fyrir 8000—9000 orð á ein-
um degi. Verk þetta hefur verið
þýtt á 18 mál og varð til þess að
afla Churchill bókmenntaverðlauna
Nobels.
— Alan Moorehead.
„WINSTON ER KOMINN AFTUR“,
Þrem dögum fyrir 74. afmælis-
daginn sinn klæddi hann sig í reið-
buxur, hressti sig á rommpúnsi og
þaut af stað á refaveiðar á lánshesti.
Russel-hattinum sínum, sem hann
skildi sjaldan við sig, hafði hann
ýtt vel niður á ennið, og vindill-
inn var að venju klemmdur
milli tanna hans.
Eftir að refaveiðunum og af-
mælisdeginum var lokið, stóð
Churchill svo upp í neðri máls-
stofunni og krafðist þess, að Clem-
ent Attlee forsætisráðherra gerði
fyrir hönd Verkamannaflokks-
stjórnarinnar grein fyrir fram-
kvæmdum í varnarmálum, er nú
væru í niðurníðslu.
— Time.
En nú spratt upp óánægjá mikil
innn íhaldsflokksins. Þar var því
hvíslað, að kannski væri betra, að
Winston segði af sér og Anthony
Eden tæki sæti hans. I timaritinu
„Picture Post“ birtist grein, sem
bar fyrirsögnina: „Er Churchill
íhaldsflokknum fjötur um fót?“ í
dagblaðinu Sunday Express, sem
gefið var út af Beaverbrook lávarði,
birtist ákveðið svar í varnarskyni,
og þar gat að líta þessi orð: „Þegar
Churchill situr i þingsæti sínu á
þingi, þá rignir eldi og eimyrju úr
gini stjórnarandstöðunnar, en þeg-
ar hann er þar ekki staddur, er
þingmannaröðin á frambekk flokks-
ins ekki hættulegri en röð af gulum
narsissum í blómabeði.“
Þótt Churchill gerði sér grein
fyrir áróðrinum fyrir þvi, að Eden
tæki sæti hans, lét hann sein ekk-
ert væri og hélt fast í sæti sitt.
Eitt sinn sagði hann íbygginn við
vin sinn: „Þegar mig langar til
þess að stríða Anthony, minni ég
hann á, að Gladstone hafi myndað
síðustu stjórn sína, þegar hann
var orðinn 84 ára gamall.“
Winston gerði rétt, þegar hann
lét þetta ekkert á sig fá, því að
gagnrýni flokksbræðra hans hjaðn-