Úrval - 01.03.1965, Qupperneq 128

126
ÚRVAL
til meðvitundar eftir viðeigandi
meðferð.
Sex mánuðum áður hafði Mary,
fætt þriðja barn þeirra hjóna. Þeg-
ar hún kom heim af fæðingar-
deildinni virtist allt í lagi með
hana, nema hún var máttfarin og
batinn var hægfara. Störfin urðu
henni ofviða. Hún gat ekki hugsað
skýrt, eða einbeitt huganum við
lestur. Hún grét oft og sagðist vera
misheppnuð sem móðir og eigin-
kona. Áður hafði hún haft ánægju
af að sjá vini sína, en nú forðaðist
hún þá. Hún svaf vel framan af
nóttu, en vaknaði venjulega um
þrjúleytið og gat ekki sofnað aftur.
Matarlystin var léleg og hún létt-
ist um 9 kiló, Vinir hennar sögðu
henni, að slíkt tímabil kæmi fyrir
hjá mörgum konum eftir barns-
burð, svo að hún hummaði fram
af sér að leita læknis.
Til allrar hamingju lifði hún af
þessa tilraun til að svifta sig lifi,
og eftir nokkurra vikna geðlæknis-
meðferð var hún útskrifuð af
• sjúkrahúsinu. Siðan eru liðin fimm
ár. Hún hefur eignazt tvö börn til
viðbótar, alltaf verið hraust og
hamingjusöm og aldrei borið á
þunglyndi siðan,
Stundum eru einkennin flóknari
og ekki alveg svona augljós. Hr.
John B., 32ja ára verkamaður, var
sendur í sjúkrahús vegna þrauta í
baki, sem hann hafði þjáðst af í
tvö ár. Þrautirnar urðu svo sárar,
að hann varð óvinnufær. Hann
vaknaði við þrautirnar venjulega
um klukkan tvö á næturnar og gat
þá ekki sofnað aftur. Hann missti
áhuga á öllu. Fjölskylda hans veitti
því athygli, að hann talaði hægar
en áður og virtist andlega sljórri.
Hann var raunamæddur, en kenndi
þvi um, að hann gæti ekki unnið
og hinuin stöðugu þrautum. Honum
fannst hann vera að bregðast fjöl-
skyldu sinni og gat ekki ógrátandi
á það minnzt. Matarlystin var slæm
og hann hafði létzt um 12 ltiló.
Læknir hans sendi hann i sjúkra-
hús til röntgenmyndatöku og frek-
ari rannsókna. Þegar ekki fannst
neinn vefrænn sjúkdómur, var ég
fenginn til að líta á hann. Ég fann
orsök sjúkdómsins, er mér tókst að
koma auga á áðurnefnd fjögur
grundvallareinkenni, enda þótt
þeirra væri lauslega getið og þau
væru að nokkru leyti dulin af hin-
um þrálátu bakverkjum. Það ætl-
aði að reynast erfitt að sannfæra
hr. B. um, að sjúkleiki hans væri
fremur af andlegum en líkamlegum
uppruna, en hann féllst samt á með-
ferð okkar. Fjórum vikum síðar gat
hann snúið aftur til vinnu sinnar.
Fyrir kemur að andleg og líkam-
leg starfsemi þunglyndissjúklinga
örvast í stað þess að hægja á sér.
Þeir verða æstir, gera sér óþarfar
og óraunhæfar áhyggjur út af öllu
og örvænta um alla hjálp, æða um
gólf og fórna höndum. Þeir eru
yfirkomnir af kviða og ótta, og
engar fortölur bita á þá.
Frú R.L, 45 ára gömul húsfrú,
hafði árum saman verið bókhaldari
í fyrirtæki eiginmanns síns. Fyrir-
spurn frá skattstofunni, i sam-
bandi við venjulega endurskoðun
á skatti, gerði hana skelfingu
lostna. Hún var sannfærð um að
yfirvöldin mundu finna skekkjur í