Úrval - 01.02.1971, Síða 40

38
ÚRVAL
hljómsveitarstjóri. Hann hreyfir sig
mjög mikið, og snöggt, líkt og hann
sé að gera leikfimisæfingar, og virð-
ist gefa tilfinningUnum lausan taum-
inn. Hann virðist gera allt í senn,
knébeygjur við píanóin, en snýst
jafnframt á hæl og hnakka til þess
að gefa hinum ýmfeu hlutum hljóm-
sveitarinnar fyrirskipanir um leik.
Hann notar hendurnar eins og hann
sé að brjóta múrsteina í karatestil.
Hann æsir upp hljóðfæraleikarana.
Hið sama er að segja um áheyrend-
urna, einkum þegar hann söng
nokkur lög.
Hann var í einu svitabaði á eftir.
Hann sagði meðal annars. ,,Það
verður að skapa stemningu, tilfinn-
ingasamband. Og einhver verður að
koma á slíku sambandi. Ég er ekki
að reyna að sanna neitt sem hljóm-
sveitarstjóri né sem píanóleikari.
Tæknilega séð er ég líklega lélegur
í báðum hlutverkunum. En betta
kemur frá hjartanu. Ég er einlægur
í viðleitni minni. Ég á djúpa kennd
innra með mér, heita kennd fyrir
tónlistinni. Ég er ekki bara að slá
taktinn. Ég er frjáls, og mér er
alveg sama, hvernig ég lít út, þeg-
ar allt er í fullum gangi.“
Þessir tónleikar í Westbury voru
mjög athyglisverðir. En það er ekki
síður athyglisvert, að hinn ungiegi
Bacharach hefur þegar samið nóg af
dásamlegum lögum fyrir heila
hljómleika og að töfraðir áheyrend-
ur voru á öllum aldri, allt frá ,átta
ára aldri til áttræðisaldurs. Nýlega
fékk hann bréf frá ungri stúlku í
kaþólskum skóla, sem bað hann um
að semja skólahróp fyrir hana, eins
kcnar kjörorð fyrir skólann, sem
nemendur gætu sungið við ýmis
tækifæri. „Það mun, aðeins taka þig
fimm mínútur, sem tæki mig tvær
vikur,“ skrifaði hún. P.S. Nunnurn-
ar eru líka svaka spenntar fyrir
þér.“
Tónlist Bacharach er í eins ríkum
mæli tónlist áttunda áratugsins og
tónlist Gerswins var tónlist þriðja
áratugsins og tónlist Porters þess
fjórða. Hún er þrungin stöðugu
eirðarleysi. Tónarnir þjóta æðislega
upp og niður tónstigann. Þeir lyft-
ast úr deýjandi falli hærra og
hærra ... allt upp í kjarnaspreng-
ingu .Sem dæmi mætti taka la.^ið
„Walk on By“. Tónlist hans virðist
á vissan hátt tónlist ósamræmisins.
Hún er þrungin leikrænni spennu,
full óvæntra breytinga og sveiflna,
sem gera hana ferska og lifandi og
halda athygli og áhuga hlustandans
sívakandi. Tónlist hans sleppir ekki
tökunum á hlustandanum. Sem
dæmi um slík lög mætti nefna lagið
„Don’t Make Me Over“ (Breyttu
mér ekki), þar sem hljómfallið
breytist stöðugt. Einnig mætti nefna
textann við lagið „Do You Know the
Way to San Jose“ (Ratarðu leiðina
til San Jose), þar sem áherzlur virð-
ast vera á kolvitlausum stöðum.
Jafnvel lag eins og „Raindrops“ er
þrungið innri spennu. Skokkandi
hljómfall þess líkist helzt gangi
hests, sem er reiðubúinn til þess að
spenna sterka vöðva sína til hins
ýtrasta og þjóta yfir háa girðingu.
Bacharach hefur átt geysileffri
velgengni að fagna með því að
brjóta flestar af hinum viðurteknu
reglum á sviði tónlistarinnar og þá
fyrst þá meginreglu, að lagið verði