Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 9

Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 9
ÞAR BYRJAR LIFIÐ VIÐ 100 7 flokka eða þjóða bæði Georgíu- manna, Rússa, Gyðinga og Armen- inga, svo að eitthvað sé nefnt. En samt gildir þar alls staðar sú staðreynt að „gamla fólkið“ er af langlífum forfeðrum og mæðrum komið. Arfgengi gefur því góðar horfur á langlífi. í Ameríku má reikna með sjötíu ára meðalævi. En sé unga fólkið í Alekhazíu spurt, hvað það reikni með að verða gamalt, svarar það gjarnan: Að minnsta kosti 100 ára. Og þá heíur það í huga aldur í starfi og fullu fjöri. Ég spurði öldung í Kákasus, hve lengi æskan entist þarna. Gabriel gamli, sem var aðeins 117 ára gaf mjög algilt svar. Hann sagði: „Æskan endist til áttræðs. Þá var ég ennþá ungur.“ Pitzhelauri prófessor hefur athug- að langlífi í sambandi við hjúskap. Hann fann út með athugunum á 15.000 manneskjum eldri en 80 ára, að mjög sjaldan er það ógift fólk, sem nær háum aldri. Mörg eldri hjón hafa einmitt gengið í hjóna- band um sjötugt. Og sumir hafa gift sig hundrað ára að aldri. Hann fullyrði að hjúskapur og heilbrigt kynlíf sé mjög þýðingar- mikið til langlífis. Konur sem eiga börn ná hærri aldri en barnlausar konur. Meðal þeirra sem voru 100 ára eða meira og rannsakaðir voru af Pitzkhelauri prófessor var aðeins 2,5 af hundraði barnlaust. Hins veg- ar áttu 23 af hundraði kvenna þess- ara tvö eða þrjú börn, 44 af hundr- aði fjögur til sex, 19 af hundraði áttu 7—8 börn og 5 af hundraði átti 10—15 börn. Nokkrar elztu kvennanna áttu meira en 20 börn. Gildi hamingjusams hjúskapar var undirstrikað af 100 ára gömlum manni í Azerbaizan, sem kvæntist sjöundu konu sinni fyrir aðeins þrem árum. „Hinar konurnar mín- ar allar voru dásamlegar," sagði hann, „en þessi er skapstirð og ég hef elzt um 10 ár á stuttum tíma síðan ég kvæntist henni. Eigi mað- ur indæla konu, þá er auðvelt að verða 100 ára,“ bætti hann við. „ÞAU GETA EKKERT ÁN MÍN.“ Margt af „gamla fólkinu" í Káka- sus leggur áherzlu á, að það vilji vera sjálfstætt, frjálst og sjálfu sér nóg. Það vill gera það, sem það langar til og njóta þess, sem notið verður og halda sér síðan utan og ofan við áhyggjur og streitu. „Alls staðar nú á dögum er fólk, sem verður skammlíft, af því að það er ekki frjálst," segir Sonja Kvedze- nia í Atara 109 ára gömul. „Það er með eilífar áhyggjur og gerir ekki það, sem það langar til.“ Eitt af aðaleinkennum sameigin- legt öllum á þessum þrem rann- sóknarsvæðum, var hátt stig menn- ingar og siðgæðis. Allt það aldna fólk, sem ég komst í kynni við þarna bjó með fjöl- skyldu eða ættingjum oft í stórum hópi og naut forréttinda í virðingu og aðdáun sem ættfaðir eða ætt- móðir, dáð fyrir vizku og lífs- reynslu. Allt var það talið ómissandi. Og allt hafði það daglegum skyldum að gegna, hlynna að blómum og gróðri,
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.