Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 96

Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 96
94 ÚRVAL sem er búist við, að hann verði fluttur heim hálfdauður.“ Staðreyndin var líka sú, að skömmu eftir að fjölskyldan flutti til Hannibal, bjargaðist Sam naum- lega frá drukknun í fyrsta sinn af níu slíkum tilvikum áður en hann lærði að synda. Eftir að stumrað hafði verið yfir honum og hann hresstur á tei varð mömmu hans að orði: „Ég held hann hafi ekki verið í miklum lífsháska. Fólk, sem er fætt til að hengjast, er ekki í neinni hættu í vatni.“ Þegar hann var fimm ára gamall, þótti móðurinni vel þess virði að eyða 25 sentum á viku í að senda hann í skóla nokkrar stundir á dag. Hann væri þá ekki til trafala ann- ars staðar á meðan. „É’g man mjög skýrt eftir fyrsta skóladeginum í litla bjálkakofan- um“, skrifaði Mark Twain rúmum 60 árum seinna. „Ég braut eina af skólareglunum og var varaður við að endurtaka það; sagt að næsta brot kostaði mig hýðingu. Fljótlega gerðist ég brotlegur á ný, og kennslukonan, frú Horr, skipaði mér þá að fara út og finna viðartág. Ég var feginn, að hún skyldi velja mig til þess ama.“ Þegar hann kom heim um hádeg- ið, sagði hann mömmu sinni, að hann kærði sig ekki meira um skól- ann. En hann fór samt aftur, en aldrei gat hann fellt sig við skólann, hvorki þennan né hina, sem við tóku. Þegar voraði og hann sá úr skóla- sæti sínu sólargeislana leika í grasi Holliday-hæðarinnar og í fjarlægð glitta á fljótið, þótti honum það ó- bærilegt ófrjálsræði að vera bund- inn yfir leiðinlegum kennslubókum og skapillri kennslukonu. Bærinn Hannibal hefur upp á margt að bjóða athafnasömum strákling, og rithöfundurinn Mark Twain hefur lýst því rækilega. Mesta svip á umhverfið setur hið mikla Mississippi-fljót með sínum hólmum, trjábolum, sem reka hægt undan straumnum, og ekki sízt gufubátunum, sem ýttu undir hug- myndaflugið. Þarna var ævintýra- land og hlið út til umheimsins. Sam litli gat tímunum saman setið við fljótsbakkann og látið sig dreyma. Seinna átti hann eftir að hverfa frá Hannibal og kynnast heiminum betur sem ferðalangur, prentari, bátsstjóri á Mississippi, námumað- ur, fregnritari, fyrirlesari, og loks frægur rithöfundur. En í raun sagði hann aldrei skilið við þennan töfra- bæ bernsku sinnar. Æskuminning- arnar fylgdu honum alla tíð, og með tilstyrk þeirra gerði hann bæinn Hannibal að heimabæ fjölmargra drengja um víða veröld. HINN UNGI SAM Þegar Sam var átta eða níu ára gamall, hófust þeir dagar í lífi hans, sem hann átti eftir að rita um af mikilli innlifun. Nú var heilsa hans komin í gott lag og hann fær um að bjarga sér sjálfur á ýmsan hátt. Ekki var hann hár í loftinu eftir aldri, en seigur og sterkur. Hann hafði þykkan, rauðan hárlubba, sem hann klessti niður svo það færi ekki allt í lokka.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.