Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 64

Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 64
62 ir þeim og hrista þær og biðja þær: „Farið heim, gerið það, farið heim!“ Heim? Hvað vissi ég um heimili þeirra, hugsaði ég. Ef til vill voru þessar stúlkur hérna um miðja nótt vegna þess að eitthvað vantaði heima hjá þeim. En ég vissi, að jafnvel þótt lífið heima hjá þeim væri hart og erfitt, þá mundu þær dag nokkurn komast að þeim sann- leika, að ef einhver í heiminum elskaði þær nógu mikið til þess að láta sig varða framtíðarhamingju þeirra, þá var það þetta stritandi á- hyggjufulla fólk á þessum ófull- komna stað, sem kallaðist heimili. Mig langaði til þess að ráðast gegn þeirri hugsun, sem virtist telja stúlkunum trú um, að þær væru að flýjaá vit einhvers betra. Hvað vonuðust þær til að finna — ást? Ást í lánuðum kofa? Héldu þær, að með þessu mundi þeim líða betur? Ég skildi, að þetta, sem ég varð vitni að nú, var gagnrýni á kyn- slóð mína, og hún var verðskulduð. Mín kynslóð hefur ekki skeytt um að vera í sambandi við þeirra kyn- slóð. Við höfum látið það gott heita, að þær létu blekkjast af hinum fögru loforðum „nýju“ siðfræðinn- ar. Við höfum lofað hana í bókum, leikritum og kvikmyndum, gert hana að metsöluvarningi án þess að segja þeim, að í henni væri í rauninni ekkert nýtt eða siðfræði- legt. Það sem verra er, við höfum ekki einu sinni styrkt eigin trú á gömlu siðfræðina. Okkur hefur mistekizt að sýna hjónabandið frá beztu hlið þess og þess vegna heldur unga fólkið, að hið gífurlega háa skilnað- ÚRVAL arhlutfall lýsi gæðum allra hjóna- banda. Við hefðum átt að segja þeim, að jafnvel þótt hjónaband sé ekki fullkomið, þá er það grund- vallarþáttur þjóðfélags okkar og sá bezti, sem enn hefur komið fram. Hugmynd ný-siðfræðinnar um að láta tilfinningarnar vísa veginn væri góð, ef mannveran væri að- eins dýr — ef hún hefði hvorki vit- und né sál. En maðurin er meira en dýr og hann lítillækkar sjálfan sig þegar hann lifir eins og dýrin. Sálmaskáldið spurði Guð: „Hvað er maðurinn, að þú takir eftir hon- um? ... Því að þú hefur markað honum rúm litlu lægra en englun- um og krýnt hann dýrð og heiðri." Maðurinn er mesta sköpunarverk Guðs. Að maka sig eins og flæk- ingsköttur er fyrir neðan virðingu hans. Þetta eru lög Guðs og orð léttvægra heimspekinga eða spott uppreisnargjarnra unglinga fá aldrei breytt þeim. Mig langaði til þess að segja stúlkunum, að þegar ungur maður kvænist, þá velur hann stúlku, sem hann getur virt og verið hreykinn af. Þetta hefur mörgum kynslóðum ungra stúlkna verið sagt, og er sannleikur nú eins og áður. Mig langaði til að segja þeim, að ég gæti munað, hvernig það er að vera 16 ára, skeytingarlaus óþolin- mæði við að halda áfram að lifa, gleðin og kvíðinn til skiptis yfir því að vera ung, ákafinn í að elska og vera elskuð. Þegar fólk er 16 ára er kvöldið og nóttin hið mikil- vægasta af öllu. Stúlku, sem ekki á stefnumót á laugardagskvöldi, finnst að hún hafi misst af óendan-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.