Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 18

16
ÚRVAL
un til þess að hjálpa hinum snauð-
ustu af fátæklingum Indlands. Hún
barði að hrörlegum dyrum, hún
vafði örmum tötrum klædd, ber-
fætt börn, þvoði þeim og kenndi
þeim í skjóli trés úti undir berum
himni.
Núna er Móðir Teresa, konan í
hvíta Sari-búningnum, meðal bezt
þekktu kvenna Indlands, þar með
taldar Indira Gandhi, forsætisráð-
herra Indlands, og skærustu kvik-
myndastjörnur landsins. Hún á enn
enga peninga, engar eignir, ekkert
sparifé. En raunverulegur auður
hennar er geysimikill. Eignir henn-
ar eru nú 7500 börn í 60 skólum,
960 þúsund sjúklingar, er njóta um-
önnunar í 213 sjúkraskýlum, 47
þúsund holdsveikisjúklingar á 54
hælum, 16 yfirgefin eða munaðar-
laus börn á 20 barnaheimilum og
3400 bágstaddir eða deyjandi á 23
dvalarheimilum, allt þetta er í 35
borgum og bæjum í Indlandi og
tylft annarra landa, þ. á m. Banda-
ríkjunum.
Hinir fátæku og vanræktu elska
hana, hún er virt af Sendiboðum
kærleikans, kaþólskri reglu, sem
hún stofnaði árið 1950 og dáð af
Hindúum, Múhammeðstrúarmönnum
og kristnum, öllum jafnt, fyrir hina
algjöru skuldbindingu sína gagnvart
hinum snauðu, sem yfirstígur allar
hindranir. f nóvember síðastliðnum
voru henni veitt indversku Jawa-
harlal Nehru-verðlaunin fyrir „ein-
læga þjónustu við mannkynið án
þröngsýnna skoðana á þjóðerni,
stétt eða ætt.“
Móðir Teresa er 62 ára gömul,
grönn, lotin, fremur lágvaxin, og
hún á auðvelt með að hlæja með
gestum. En lága, mjúka röddin
hennar getur einnig verið ákveðin,
jafnvel bitur, ef það getur orðið
hinum þurfandi að gagni. Prestur
nokkur, sem var ósammála henni
um verkefni eitt, sagði önuglega:
„Hún vill ekki hlusta — það er einn
þáttur styrks hennar".
Þegar Páll páfi bauð henni að
opna deild frá Sendiboðum kærleik-
ans í fátækrahverfum Rómar, komu
fram andmæli um það, að þegar
væru of margar nunnur á Ítalíu,
sem leituðu hæfilegra verkefna.
„Ef svo er“, sagði Móðir Teresa,
„munu nunnurnar mínar sýna þeim,
hvernig á að finna verk að vinna".
Hún ferðast á þriðja flokks farrými
lestanna, leggst á fjóra fætur til að
skúra gólf, og notar og þykir vænt
um sjal, sem svo mikið hefur verið
stoppað í, að nær ekkert er eftir af
prjónlesinu sjálfu. Hún sér í hinum
fátæku það, sem aðrir sjá sjaldnast,
einmanaleikann, kímnina, einlægni
og styrk þeirra.
,,Ég vil endilega, að fólk læri að
þekkja mikilleik hinna snauðu“,
segir Móðir Teresa. „Eitt sinn fór
ég með rís til Hindúafjölskyldu, sem
hafði stolið. Áður en ég vissi af
hafði móðirin tekið helminginn og
gefið Múhammeðstrúarfólki, sem
bjó þar við hliðina. Hún sagði, „þau
eru alveg jafn svöng og við“. Ég
held, að við þörfnumst hinna fá-
tæku eins mikið og þeir okkar. Við
verðum betri af sambandinu við
þá“.
Móðir Teresa fæddist árið 1910
af albönsku foreldri í Skopje í Júg-
óslavíu, en þar var faðir hennar