Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 77

Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 77
ÁSTRÍÐA VINCENT VAN GOGH 75 hans magnar áhorfandann umsvifa- laust. Fjöldi annarra listamanna var snjallari í dráttlist og meðferð lita og valdi sér áhrifameiri fyrirmynd- ir. Hann málaði gömlu skóna sína nokkrum sinnum og ekki færri en 40 sjálfsmyndir, þar eð hann gat ekki orðið sér úti um virðulegri verkefni. Og margir hafa náð list- rænni samsetningu. En allir geta séð, að Van Gogh, ólíkt hinum skólalærðu listamönn- um leggur sitt eigið helsærða og þrautpínda hjarta í liti sína og lín- ur á striganum. En einmitt þessi framsetning tal- ar beint til hjartaróta nútímafólks. Þó seldi Van Gogh aðeins eina af meira en 1600 málverkum og teikningum, sem hann gerði — og þessi eina mynd fór síðasta árið, sem hann lifði til starfsfélaga hans á aðeins 80 dollara. Þetta var mynd- in: Blómstrandi kýprussviður; svo seldist þessi sama mynd á uppboði í febrúarmánuði 1970 á 1.3 milljón- ir dollara (nálægt 100 millj. kr). En á því ári, þegar hollenzka stjórnin fullgerði fjögurra hæða Vincent Gogh-safn í Amsterdam, var hann einn í flokki örfárra mál- ara, í öllum heiminum, sem einka- safn hafði verið til heiðurs gjört. Yfir þann tíma, sem mátti heita starfstími hans sem málara og nam vart áratug, sendi Van Gogh að heita mátti öll sín verk til einu ver- unnar í allri veröldinni, sem treysti honum og dáði hann, en það var yngri bróðir hans og verndari, Theo að nafni. Þessi málverk meistarans voru öll send nýlega til hollenzku ríkisstjórnarinnar frá Vincent Van Gogh stofnuninni og syni Theos, sem nú er áttræður uppgjafa verk- fræðingur og var á sínum tíma lát- inn heita í höfuðið á þessum raun- verulega óþekkta frænda sínum. Þótt þessi nafni Vincents væri enn smábarn þau örfáu skipti, sem hann leit meistarann augum og um það bil ársgamall, þegar faðir hans dó, þá hefur andi Vincents mótað ævi hans alla. Fyrst voru það sögur, sem móðir hans sagði honum, en síðar myndir meistarans. Ein af hans fyrstu minningum er um eitt af elztu meistaraverkum málarans, þungbúinn hóp bænda sitjandi að máltíð, og heitir: „Kar- töfluæturnar". Árum saman hékk þessi mynd í borðstofu Van Goghs verkfræðings. Hann skrifar hlýlega um frænda sinn á þessa leið: „Myndir Vincents fá lífskraft sinn frá þeirri staðreynd, að hann leit á sjálfan sig sem verkamann, aðeins einn þeirra sem hann var að mála. Hann gerði sitt bezta til að finna út hvað göfugast og virðulegast væri í fyrirmyndinni og gera því skil. Þau áhrif sem geisla út frá mynd- um hans fela í sér elsku til hins mannlega, fjölskyldu hans og vin- áttutengsl við aðra.“ Listin var honum barátta gegn innra eirðarleysi. Það var eins og hann yrði að tjá sig fjöldanum á þessa leið: Sjáið hversu fögur mín veröld er. Ég sé aðeins hina góðu hlið mannlífsins.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.