Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 98

Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 98
96 ÚRVAL Egyptalandi og ekki orðið frísk eftir það. Á skólaárum mínum hafði ég alls enga andúð á þrælahaldi, gerði mér ekki grein fyrir, að neitt væri at- hugavert við það fyrirbæri. Dag- blöðin mæltu ekki gegn því, og presturinn sagði, að guði þóknaðist það. En fyrir kom lítið atvik, sem snerti þessi mál, og hefur brennst inn í vitund mína. Hjá okkur var lítill drengur, þræll, sem við höfðum fengið leigð- an hjá einhverjum í Hannibal. Hann var frá austurströnd Marylands og hafði verið fluttur frá fjölskyldu sinni yfir hálft meginland Ameríku og seldur. Hann var glaðsinna, sak- laus og blíður, en talsvert hávær. Allan heila daginn var hann ýmist syngjandi, blístrandi, kallandi eða hlæjandi, — og þetta þótti mér al- deilis óþolandi. Loks kom að því dag einn, að ég missti stjórn á skapi mínu og rauk öskuvondur til mömmu og kvartaði yfir, að Sandy hefði verið að syngja eða gaula í að minnsta kosti heilan klukkutíma, ég gæti ekki þolað það, og bað hana að fá hann til að þagna. Þá komu tár í augu hennar, varir hennar tóku að titra og hún svaraði eitthvað á þessa lund: „Vesalingurinn, — þegar hann er að syngja, sýnir það, að hann er að loka úti daprar minningar, og það fellur mér vel, en þegar hann er þögull, er ég smeyk um, að hann sé að hugsa um aðstöðu sína, og það get ég ekki liðið. Hann á ekki eftir að sjá mömmu sína framar. Eg get ekki hindrað hann í að fá útrás í söng, og er þakklát fyrir, að hann skuli geta það. Ef þú værir eldri, Sam minn, mundirðu skilja þetta. Þá mundi hávaði í vinlausu barni gleðja þig fremur en hitt.“ Þessi einföldu orð mömmu hittu í mark, og ég lét hávaðann í Sandy ekki fara í taugarnar á mér lengur. Bóndabæinn sé ég enn mjög skýrt í minningunni. Meðfram girðing- unni fyrir framan bæinn lá sveita- vegurinn, rykugur á sumrin og kjörinn staður fyrir snáka, þeir sóttust eftir að liggja þar og sóla sig. í prakkaraskap okkar áttum við til að grípa einn þeirra, fara með hann heim í hús og lauma honum í vinnukörfuna hennar Patsy frænku, því hún hafði megnasta ó- geð á snákum, og þegar hún tók körfuna í kjöltu sér og snákur skreið út úr henni, varð hún óð og uppvæg. Snákum gat hún aldrei vanist. Leðurblökur voru heldur ekki hátt skrifaðar hjá henni, en mér þykir þær vinalegir fuglar. í stórum helli, þrem mílum fyrir neðan bæinn, er við höfðum mikið uppáhald á, hélt sig ógrynni af leð- urblökum, og oftlega kom ég heim með eina og eina til að gleðja mömmu. Ég man vel eftir tréstiganum í húsi frænda míns og hvernig beygt var til vinstri þegar upp var komið; ennfremur stendur mér ljóslifandi fyrir hugskotssjónum súðin fyrir ofan rúmið mitt og tunglgeislarnir á gólfinu, og hvítur, kaldur snjór- inn fyrir utan, sem blasti við gegn- um tjaldlausan gluggann. Vel gat hrikt í húsinu undan vindinum um nætur, og hve mér gat þá liðið vel undir rekkjuvoðunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.