Úrval - 01.09.1973, Blaðsíða 19

MÓÐIR ALLRA FÁTÆKLINGA
17
kaupmaður. Strax sem unglingur
vissi hún, að köllun hennar var að
hjálpa hinum fátæku og þegar hún
var 18 ára fór hún að heiman til
þess að gerast nunna. Eftir þjálfun
sem ungnunna í Loreto-klaustrinu
á írlandi, var hún send til Calcutta.
Þar kenndi hún í klausturskóla og
varð forstöðukona skólans. Árið
1946 fann hún, að hún yrði að fara
burt og inn í fátækrahverfin. Leyfið
kom, þegar tvö ár voru liðin, og
hún hafði sjálf sent beiðni til Róm-
ar. Hún gat farið, alein, „frjáls
nunna“.
Hvernig byrjar nunna nýjan
starfsferil í fátækrahverfi? Móðir
Teresa fór til Patna í Indlandi til
stuttrar og strangrar þjálfunar í
hjúkrun hjá Amerísku læknatrú-
boðssystrunum. Síðan sneri hún aft-
ur til fátækrahverfa Calcutta og fór
að safna saman yfirgefnum börnum
til þess að kenna þeim hreinlæti,
gaf sjúkum lyf og fór með mat
þangað, sem þess var þörf. Hún leit-
aði fyrir sér að bækistöð fyrir starf
sitt, og það var kærkomið, þegar
fjölskylda nokkur bauð henni her-
bergin á efstu hæð hins stóra húss
síns.
Fljótlega réði hún aðstoðarfólk,
u. þ. b. 26 konur í allt, sem myndaði
kjarnann í Sendiboðum kærleikans.
Þær eru nú 750 að tölu, flestar ung-
ar og indverskar.
Ein systirin segir svo frá: „Móð-
ir Teresa gekk um með mér og
sýndi mér hús vel stæða fólksins
og sagði, að ég yrði að fara þangað
og biðja um mat handa fátæku
börnunum okkar. Ég var afar feim-
in og mig langaði ekki til að gera
þetta. En Móðir sagði: „Systir, þú
verður að gera það“. Stundum
fleygði fólkið matnum á jörðina og
sagði: Komdu ekki aftur! En ég
sagði við sjálfa mig: É'g geri þetta
fyrir Hann““.
Kerfi hjálparstarfs Móður Ter-
esu í þágu hinna fátæku er mjög
einfalt: Hún gerir allt, sem mögu-
legt er. „Hún veit ekki, hvaðan féð
ætti að koma“, segir einn aðdáandi
hennar. „En þegar verk þarf að
vinna, gengur hún ótrauð fram“.
Setjum svo, að bæklaður unglingur
þarfnast gervifóta. Þá fer Móðir
Teresa til sendiráðsmanns í Cal-
cutta og biður um hjálp til að senda
unglinginn til útlanda. Faðir nokk-
ur, sem ekki hafði annað heimili
fyrir sig og fjölskyldu sína en gang-
stéttina, bað móður Teresu að taka
dætur hans á unglingsaldri. í raun-
inni var ekkert rúm laust, en Móð-
ir Teresa tók þær samt.
Fyrsta stóra verk Móður Teresu
— heimili fyrir ólæknandi sjúka
og deyjandi — hófst þegar hún sá
gamla konu liggja deyjandi á göt-
unni, bitna af maurum og rottum.
Hún tók konuna og fór með hana á
sjúkrahús, þar sem menn vildu í
fyrstu ekki taka við henni. Móðir
Teresa hreyfði sig ekki af staðnum
fyrr en sjúkrahúsið hafði tekið við
konunni. Þá fór Móðir Teresa til
viðkomandi yfirvalda og bað um
skýli, þar sem fátæklingar gætu
dáið í ró og með virðingu. Henni
var boðið autt pílagrímsgistihús við
hliðina á Hindúa-hofi, og næsta dag
fluttu hún og systurnar -— og hinir
dauðvona — í húsið.
Núna njóta u. þ. b. 150 manns,