Úrval - 01.09.1973, Qupperneq 55

HOLL RÁÐ í HJÓNABANDI
53
hennar — en samt fannst henni, að
hún væri að farast í hjúskapnum.
Þegar ég bað Soffíu að skrifa upp,
hvað henni fyndist helzt hindra það,
að hún gæti öðlazt verðmætin á
óskalistanum, kom hún fram með
tuttugu og þrjú atriði.
í stuttu máli sagt:
Of mikið að gera. Of lítinn tíma
til að ljúka störfum. Enga peninga
til að komast út úr húsinu. Hvorki
samúð, hjálp eða skilning að finna
hjá eiginmanninum.
Hún sagði: „Eg læt allt og alla
stjóma mér. Eg ætti að stjórna
betur.“
„Hvað geturðu gert til að ná öðr-
um tökum?“ spurði ég.
Og enn lét ég hana gera skrá. Það
er prýðileg aðferð til að fá heild-
arsýn yfir vandamálin og finna ráð
til að sigrast á þeim.
Og hér er þá síðasti listinn henn-
ar Soffíu: „Eg ætla að endurskipu-
leggja morgunverkin. Gunna og
Baddi geta sjálf séð um sig í skóla-
bílinn. Ef þau hafa ekki tíma til
matar eða gleyma verkefnum sín-
um, þá er það þeirra mál, en ekki
mitt. Rafn — eiginmaðurinn —
getur tekið til fötin sín áður en
hann háttar. Þá getur hann komizt
hjá að hrópa til mín á morgnana:
Hvar eru sokkarnir? Hvar hef ég
látið skóna mína? Eru fötin mín
ekki komin úr hreinsun?
Morgunverkin mín verða þá að
annast smábarnið, annað ekki.
’É'g ætla að biðja Rafn að eæta
barnanna á miðvikudagskvöldum,
svo að ég geti sótt fundi með öðrum
konum eða tekið þátt í öðrum fé-
lagsskap.
Ég ætla að eignast vini utan heim-
ilis. Og Soffía fann fljótlega, að
hún hafði svo sannarlega breytt um
til hins betra.
Maðurinn hennar var enginn
harðstjóri, sem krafðist þess, að
hún væri öllum ofar. Þegar hún
hafði einu sinni brotið skarð í múr
venjunnar, sem hún hafði reist
sjálfri sér, varð auðvelt um eftir-
leikinn.
2. Gjörðu breytingu.
Eftir að skrá hefur verið gjörð
um óskirnar, þá skal haldið í áttina
að takmarkinu. Venjulega ráðlegg
ég aðeins eitt skref í áttina, því að
fólk áttar sig yfirleitt ekki í fyrstu
á þeim fjölbreyttu afleiðingum, sem
einstök breyting atferlis hefur.
Hvað Normu snerti, sá ég enga
ástæðu gegn því, að hún ætti ekki
að gera þrjár breytingar í einu.
Norma bað mig að tala við mann
sinn Allan, sem var framkvæmda-
stjóri í stórri verzlun og virtist hafa
misst allan áhuga á húsfrú sinni.
Samt ásakaði hún hann ekki í raun
og veru. Hann var alltaf að kynna
sér eitthvað nýtt, en hún hafði varla
litið í almennilega bók árum saman.
Þau höfðu gift sig áður en hann
lauk námi í menntaskóla. Hún hafði
unnið á hóteli við gestamóttöku til
að hjálpa til, meðan hann var að
læra.
Eftir að hann lauk prófi — og
fékk ágætt starf hafði hún algiör-
lega helgað sig heimilisstörfum hon-
um til þæginda.
En það var ekki nóg til að halda
áhuga ungs manns vakandi. Tal