Úrval - 01.09.1973, Side 63

Móðir kemst að raun um,
hvað kynslóðahilið í rauninni er.
61
Svona er
kynslóðabilið
Eftir MARY JANE CHAMBERS
í}r)K*?K")jo'í lukkan hálf tvö að
SK
5K
■3K
m
K
*/K* nóttu var veitingastað-
urinn nærri mannauð-
ur. Ég var ein inni á
^ snyrtingunni að greiða
's mér við spegilinn, þeg-
ar dyrnar opnuðust og ég heyrði
raddir tveggja ungra stúlkna.
„Hvað sagðir þú mömmu þinni?“
spurði önnur þeirra. Hin stúlkan
flissaði. „Sannleikann, auðvitað —
að ég yrði hjá þér í nótt.“ Þær
flissuðu aftur.
„Mike segir, að okkur muni lítast
vel á kofann. Einhverjir vinir hans
eiga hann. Þeir nota hann aðeins á
dádýraveiðitímanum." Um leið
komu stúlkurnar fyrir hornið og
sáu mig. Þær hættu að flissa og það
varð vandræðaleg þögn. Góða stund
stóðum við og horfðum hver á aðra
í stórum speglinum.
Þær sáu húsmóður, sem hafði
tekið sér frí frá börnum og bú-
verkum til þess að fara með manni
sínum í viðskiptaferðalag. Ég sá
tvær stúlkur með sítt, ljóst hár, 16-
17 ára gamlar, klæddar víðum síð-
buxum og krumpuðum jökkum og
með nokkur lög af andlitsfarða á
andlitinu.
É'g hafði óafvitandi orðið með-
samsærismaður þeirra. Þó tilheyrði
ég óvinakynslóðinni. Tillit þeirra
var óvingjarnlegt og á verði.
Allt í einu langaði mig til að taka
þær í fang mér. Mig langaði til að
þvo ódýra andlitsfarðann af barns-
legum andlitum þeirra, taka í axl-