Goðasteinn - 01.06.1985, Blaðsíða 17

suður þá finn ég yður víst og líkast til færi yður bækurnar. Ég vildi
annars helst geta komið mér þar fyrir annað hvort til að (læra)
bókband eða hvert annað handverk sem væri. Riði mér þá að hitta
einhvern sem heldur greiddi götu mína því ég er sjálfur lítt af
bernskualdri kominn, hefi og líka átt í örðugum kringumstæðum
sem allt vill heldur verða til að beygja mann, enda átt engan
aðstoðamann og er það hvað með öðru orsök þess að ég er heldur
óframfærinn og lítt uppöðlumikill.
Það er sem yður grunaði að ég borgaði ívari póst 16 sk fyrir
flutninginn. En þegar hann gat haft sig til að græða með þessari -
stöku ráðvendni (!), þá get ég ekki misunt karlgreyinu fáeinna
skildinga, einkum þar ég var búinn að borga þá aptur er bréfið kom.
Æskilegt væri að fá miða aptur þá tómstundir yðar leyfa.
Með virðingu,
Jón Sigurðsson.
Sagna- og rímnasafn séra Jóns Jónssonar í Miö-Mörk er nú í Landsbókasafni, JS.
382, 8vo — 384 8vo, þrjú bindi. Tvö þeirra eru meö vissu frá Jóni Vogfjörð, þau sem
Jón í Steinum gerir grein fyrir í bréfinu. Jón Árnason hefur fengið þau inn i einka-
safn sitt. Sennilega eru öll þrjú bindin frá Jóni Vogfjörö. Þetta safn séra Jóns er hið
merkasta, ekki síst fyrir það að hér eru skráðar rímur Páls Sveinssonar í Stóra-Dal
undir Eyjafjöllum o.v.
Kvæðabók Eggerts Ólafssonar lenti einnig í einkasafni Jóns Árnasonar og var
keypt til Landsbókasafns úr dánarbúi hans. Hún er i tveimur bindum, Lbs. 552, 4to
og Lbs. 553, 4to. talin í handritaskrá skrifuð af séra Oddi Jónssyni á Heiði um 1760.
Guðríður, sem Jón segir systur Bjarna Thorsteinssonar amtmanns, var bróður-
dóttir hans. Stefán Árnason bóndi í Kerlingardal var systursonur Guðríðar.
Steinum þann 20. júní 1864
Alúðar heilsan. Það má svo heita fyrir mér að „bráð er barna-
lundin,” þar eð ég er nýkominn frá yður og fer nú að vörmu spori
að hripa yður línur þessar, án þess þó að nokkuð það hafi við borið
er tíðindum sætir, nema ef telja skal að hér er nýdáinn karl einn, á
að getska ofarlega á 7 tugs aldri. Þetta atvikaðist þannig Jón
Andrésson í Vallartúni réri með öðrum til fiskjar hinn 11. þessa
mánaðar, heilbrigður um morguninn. Bar ekkert á honum um
daginn. Hann dró Iöngu allt upp að borði hvar hann missti hana.
Goðasteinn
15