Goðasteinn - 01.06.1985, Blaðsíða 21

Sagt hefir mér verið að Snorraríki sé miklum mun fallegri hellir
en Paradísarhellir, með slétt höggnum bergveggjum rúnum
gröfnum en standberg upp í hann, strjálum (spor)um höggvið og illt
í hann að komast, enda er það sæmilega við verið að fara héðan og
þangað á einum degi, svo mér þykir líkast ég geti þangað aldrei
kornist vegna minna örðugra kringumstæða, jafnvel þó mig
sárlangi að koma þangað, einkum vegna þess ég veit ekki til að
neinn af mönnum þeim er þekkingu ber á rúnum (allra síst þess
erindis) hafi þangað farið, því hellirinn er svo fjarskalega
afskekktur og langt frá alþýðuvegi.
Gaman þætti mér að fá að vita ef dálítið er af rúnum á Stipts-
bókasafninu, fráteknum galdrarúnum og væri þó gaman að sjá þær
ef lifðum lengi, því ég hefi gaman af rúnum og safna þeim slíkt er
ég megna en það vill ganga heldur tregt, því þeir eru svo undarlega
dulir á þeim margir er þær eiga, sem helgidómar væru.
Af einni bók veit ég hér nálægt er mér þykir í sumu lagi ekki
ómerkileg. Það er Iækningabók Jóns Guðmundsonar, án efa lærða
Jóns, því væri bókin eptir Síra Jón Guðmundsson á Felli, er vel var
að sér í því efni, þá mundi „Síra” ekki vanta. Það er varla efamál
að bókin sé eptir Jón málara því mörg ein hjátrú kemur fram í
henni. Er bókin öll eptir stafrófi og auðsjáanlega margt úr
útlenskum bókum, einkum aptari hluti hennar. Bók þessi er í
aflöngu broti, með fallegri fljótaskrift en sumstaðar illa lesandi því
blekið hefir verið þunnt og dauft, pappírinn er líka þunnur og hefir
svo drepið. Margt er í henni svo sem kvikasilfurs 9 dyggðir og 9
ódyggðir, um einir og einiberjatré, náttúru brunna, vötn og nýmargt
kátlegt og gagnlegt, hvað með öðru.
Ég ætla að senda lista yfir það sem ég á af bókum, einnig teikna
upp það ég veit til vera af bókum hér í nágrenninu, því kynni einhver
af þeim að vera sú er ekki væri á Stiptsbókasafninu vildi ég gjarnan
leggja lið mitt til að ná þeim þangað.
Nærri því var komið að því að ég færi að rita um Síra Pál Jónsson
skálda prest í Vestmannaeyjum og gáfu hans, en það var svo lítið
að það numdi engu nema ef vera skyidi er hann kvað niður
Hafnagrána, drauginn.
Fyrst fór hann suður segir munnsagan en gat hvergi fundið Grána
Goðasteinn
19