Goðasteinn - 01.06.1985, Blaðsíða 115

Hross voru 15—20. Fyrstu ár mín á S-Rauðalæk voru þau hýst
yfir nóttina að vetrinum og jafnvel sótt langar leiðir, ef þau komu
ekki sjálf. Á þessu varð breyting er stundir liðu; farið var að gefa
þeim úti. Mér er óhætt að fullyrða að öll meðferð á búfénaði var
til fyrirmyndar. Er bylur lamdi glugga var gott til þess að hugsa að
hver gripur var í húsi.
Fyrstu ár mín á Syðri-Rauðalæk var matmálstímum hagað
þannig að borðað var „þrímælt” sem kallað var, þ.e., máltíðir voru
kl. 10 að morgni, morgunmatur, kom fyrir að hann var nefndur
frúkostur, miðdegismatur kl. 3 og kvöldmatur þegar vinnu var
lokið að kvöldi. Þá fékk fólk sér smá hressingu við fótaferð,
molasopa um hádegið og um sexleitið að kvöldi. Þessi skipan hélst
til ársloka 1946 að breytt var til og komið á hádegismat og eftir-
miðdagskaffi eins og almennt gerist nú. Ég hef áður minnst á fullar
tunnur súrmatar, kjöts o.þ.h., því má bæta við að á skemmulofti var
geymd mjölvara, tólg og brauðmatur. Berjasaft í leirbrúsum og
niðursoðið kjöt mátti finna í kjallara. Þrifnaður var æðsta boðorð
í matargerð enda fór orð af góðum viðurgerningi og góðum mat á
Rauðalækjarheimilinu. Föst regla var á þvottum og skiptum á
rúmfatnaði og hreingerningu og ræstingu innanhúss.
Mér er í barnsminni laugardagshreingerningin ásamt pönnu-
kökubakstrinum. Það fannst mér fara vel saman. Ætíð var reynt að
gera hátíðis- og tyllidögum skil sem þeim hæfði með því að hafa
tilbreytni í mat og þá voru yfirleitt ekki unnin nema nauðsynjaverk.
Um jól og áramót var spilað á spil og reyndar meira og minna yfir
vetrartímann. Á hátíðum þótti sjálfsagt að spila langt fram á nótt,
jafnvel fram undir morgun. Helstu spil voru vist, lander, púkk og
nel'na má spil eins og gosa, kasínu og rommí. Bóklestur var mikið
stundaður og tel ég að oftast hafi húsbændur mínir verið að lesa
einhverja bók, a.m.k. yfir vetrartímann. Mjög var gestkvæmt á
Syðri-Rauðalæk og gestrisni í hávegum höfð.
Á öldinni sem leið var bærinn í þjóðbraut, en þá var nánast
þjóðvegur eftir bökkum Rauðalækjar — hann hafði að minnsta
kosti 18 vöð. Þar um lá leið manna í verslunarstaðina við suður-
ströndina og þangað fóru menn einnig til sjóróðra. Þá var farið yfir
Þjórsá á Sandhólaferju. Til gamans má geta þess að Hafliði bóndi
Goðasteinn
113