Goðasteinn - 01.06.1985, Blaðsíða 81

maður hans var þarna og bar nú einn alla ábyrgð á leiðangrinum.
Urðum við báðir glaðir við þessa endurfundi og hugðum gott til
ferðarinnar.
Þessi nýja ferð var skipulögð líkt og hin fyrri. Við skyldum skoða
Þingvelli, Gullfoss og Geysi fyrsta daginn og koma síðan til
Reykjavíkur aftur um kvöldið. Við ókum upp Mosfellsdal, yfir
heiðina og niður á bílastæðið fyrir ofan Almannagjá. Allt gekk líkt
og í hliðstæðri ferð fjórum árum fyrr. Ég sagði frá því helsta sem
fyrir augum bar og endaði með nokkrum vel völdum orðum um
þær hættur sem víða leyndust í landi okkar, og þá ekki hvað síst á
Þingvöllum.
Við stigum út úr bílnum og gengum saman upp að útsýnis-
skífunni, tii að skoða okkur um og taka myndir eins og venja er. Á
miðri grjótfyllingunni yfir sprunguna alræmdu í hraunjaðrinum
fann ég allt í einu að grönnum fingrum var stungið í hægri hönd
mína. Ég leit við og sá fyrir mér smávaxna, gráhærða, eldri konu,
sem mér fannst ég kannast við, en kom þó ekki fyrir mig í svipinn.
„Þekkirðu migekki aftur?” sagði hún þáog brosti. Þá áttaði ég mig
skyndilega og spurði: „Þú ert þó ekki fröken Hagen?” „Jú, svo
sannarlega, og komin aftur, því að ég átti eftir að sjá Þingvelli,
Gullfoss og Geysi. Og ég skal lofa þér því að fara nú gætilegar en
síðast.” Svo sem nærri má geta varð þarna með okkur fagnaðar-
fundur, en það verð ég að segja, að sjaldan hefi ég orðið eins hissa.
Goðasteinn
79