Goðasteinn - 01.06.1985, Blaðsíða 16

saman en komst ekki nema með nokkuð að framan því ég fékk ekki
að halda því.
Þessar bækur tók ég til mín so þær skyldu ekki glatast. Þær mega
fást fyrir bækur prentaðar — eins og allar sem hann á af þessum
gömlu skruddum — með því móti að ég annist um sölu á þeim svo
hann fái sitt. Ég bað hann um að segja mér hvað þær ættu að kosta
en hann vissi ekki sjálfur hvað hann vildi. Því þori ég ekki að selja
þær minna en tvö mörk. Þær bækur sem ég vil fá og ég held best
gangi út eru ekki þær merkilegustu heldur þær sögulegustu, það er
að segja annað hvort stórfengar sögur eða rímur svo sem
Andrarímur, Reimarsrímur og hitt og þetta. Samt bannaði hann
mér að senda þær fyrr en hinar kæmu. Hann á líka æfisögur og
ræður eptir nokkra biskupa prentaðar á Hólum. Mig minnir það
séu Þorláks biskups, Jóns Teitssonar, annars minnirmig þærværu
fjórar. Viti ég vissa ferð suður þá bið ég þann, sem færi, að hitta
yður og færa mér þrátt nefndar bækur.
Eina bók á ég, merkilega í sinni röð, sem ég keypti undan rotnun
og rifrildi. Það er kvæðabók sál. lögmannsins Eggerts Ólafssonar
rituð af fóstbróður hans Bjarna landlækni Pálssyni, eptir því sem
stóð á titilblaðs rifrildinu. Hún barst hingað frá dóttur Sveins
Pálssonar. Það vantar fáein blöð í hana sem týndust áður en ég
keypti hana. Mér finnst hún sé ein af þeirri sort sem Stiptsbóka-
safnið girnist, enda gildir mig einu þó ég láti hana fengi ég nokkuð
merkilegt kver í staðinn, svosem æfisögu Jóns Eiríkssonar, því
æfisögur og ættartölur eru það sem mér þykir einna mest gaman
og fróðleikur í og þarnæst fornsögur, helst íslendingasögur.
Hvað því viðvíkur, að ég fái sögu Gísla Súrssonar fyrir safn mitt,
þá er því svo varið að ég á Gíslasögu af gömlu útgáfunni, enda
finnst mér ekkert liggja á, en ferð á ég hægt með að fá á lestunum,
því Stefán frændi minn í Kerlingardal fer suður á hverju ári og
kemur ávallt í Reykjavík til Jóns Guðmundssonar og til Guðríðar
systur Bjarna Thorsteinssonar. Svo og þykir mér líkast, ef ég
mögulega get, að ég fari sjálfur suður að finna læknarana ef þeir
kynnu eitthvað að geta stutt að betrun heilsuveiki minnar. Það
hindrar mig mest þar frá að ég, fátæktar vegna, hefi ekki að öllum
likindum svo mikið sem einn skilding, en verði (það svo) að ég komi
14
Goðasteinn