Goðasteinn - 01.06.1985, Blaðsíða 99

Kvöld eitt um haustið 1876 var íslensk kona í Lundi ein heima
með börnum sínum, því maður hennar hafði farið í kaupstað að
Gimli til að kaupa vetrarforða af matvælum og öðrum nauðsynjum
handa fjölskyldunni. Konan var að ljúka við að koma börnunum
í rúmið, þegar hún heyrði einhvern ókennilegan umgang frammi í
anddyri bjálkakofans. Hún opnaði hurðina og gáði fram. Þar stóð
þá hávaxinn og þreklegur Indíáni, sem rétti fram nokkra fiska að
konunni, án þess að segja orð. Hún var smeik í fyrstu og hopaði
frá, en þá lagði maðurinn fiskana á gólfið og gaf henni í skyn með
bendingum að hann hefði ekkert illt í hyggju, heldur vildi hann
aðeins færa henni og fjölskyldunni fisk í soðið. Konan hræddist
hann þá ekki lengur, en vildi gjarna gefa þessum ókunna Indíána
eitthvað í staðinn. Hún leit í kringum sig, en sá ekkert handbært til
að gefa, nema ullarsokka bónda sins, sem hún greip og rétti
manninum. Hann tók við gjöfinni og án þess að segja orð, var hann
horfinn út í myrkrið. Þessi Indíáni var John Ramsey og átti þessi
fjölskylda sem og margar aðrar í íslendingabyggðinni eftir að
þiggja af honum margan góðan greiða og gjafir, svo sem fisk,
veiðidýrakjöt, loðskinn og fleira.
Þegar bólusóttin gekk
Veturinn 1876—77 gekk skæð bólusótt í byggðum íslendinga og
dó á annað hundrað manns úr veikinni. John Ramsey dvaldist þá
meðal íslendinganna ásamt fjölskyldu sinni. Hann og kona hans,
sem hét Betsy, hlynntu að veiku fólki, færðu þvi mat og urðu að liði
með ýmsum hætti. En bólusóttin var bráðsmitandi og þessi
Indíánafjölskylda tók veikina svo sem við var að búast. Konan
Betsy og sonur þeirra hjóna dóu úr veikinni, en John og ung dóttir
lifðu af, en báru líkt og margir íslendinganna menjar þessarar
skæðu pestar alla ævi.
Þegar veikin var liðin hjá um vorið, þá fór John Ramsey upp til
Winnipeg, þar sem hann lét gera legstein með gylltu letri á gröf
konu sinnar. Hann borgaði allt sem hann átti í reiðufé fyrir steininn
og bar hann síðan á bakinu um 100 kílómetra leið norður til
byggðarinnar í Sandvík. Þar kom hann steininum fyrir á leiði
F
Goðasteinn
97