Úrval - 01.09.1976, Síða 99

Á FERÐ MEÐ KALLA
97
og ég færi framhjá skólanum hans
í Massachussets, en ég kom þangað of
seint til að gera honum rusk, svo ég
ók upp í fjall og fann mjólkurbúð,
keypti mjólk og bað um leyfi til að
dvelja um nóttina undir eplatré.
Mjólkursalinn hafði háskólagráðu í
stærðfræði og hlýtur að hafa gripið
eitthvað niður í sálarfræði. Hann
naut starfs síns og sagðist ekki vilja
vera annars staðar — einn hinna
sárafáu ánægðu manna, sem ég hitti
á ferð minni.
Ég kýs að draga tjald yfir heim-
sókn mína í skolann. Það má gera sér
í hugarlund hvaða áhrif Rósínant
hafði á tvö hundruð menntunar-
fanga á unglingsaldri sem voru ný-
sestir að til að afplána vetrarlangan
dóm sinn. Þeir heimsóttu bílinn í
kippum, allt að fímmtán í einu inni
í þessum litla klefa. Og augu þeirra
litu á mig með kurteislegri formæl-
ingu af bví ég gat farið og ekki þeir.
Sonur minn mun sennilega aldrei
fyrirgefa mér. Skömmu eftir að ég
hélt þaðan nam ég staðar til að ganga
úr skugga um að ég' væri ekki með
neiria laumufarþega.
Leiðin lá norður, inn í Vermont
og þaðan inn í New Hampshire í
Hvítufjöllum. Það kólnaði snögg-
lega og trén tóku á sig skarpa
liti, ótrúlega rautt og gult. Það er
ekki bara litur heldur glóð, eins og
laufin drekki í sig haustsólina og
sleppi henni hægt aftur. Það er eldur
í þessum litum. Ég komst hátt upp
í fjöllin fyrir rökkur. Skilti við læk
bauð upp á nýorpin egg og ég ók
heim að bæ og keypti mér egg og
bað um leyfi til að láta fyrir berast
við lækinn og bauðst til að borga.
Bóndinn var dulur, með það sem
við köllum suðurríkjaandlit og það
sem við köllum suðumkjaframburð.
„Ekkert að borga,” sagði hann.
,,Ég hef ekki arð af því landi. En
mig langar að skoða híbýlin þín.”
, ,Leyfðu mér að finna mér stað og
taka til, komdu svo og fáðu kaffi-
bolla — eða einhverja hressingu.”
Ég hjakkaði þar til ég hafði fundið
stað þar sem bíllinn stóð lárétt og ég
gat heyrt í læknum; það var næstum
orðið aldimmt. Kalli var búinn að
segja ,,Ftt” hvað eftir annað, sem
þýddi að hann væri svangur. Ég
opnaði hurðina aftan á Rósínant og
kveikti ljósið og fann allt á hvolfi.
Ég hef oft búið bát undir velting og
barning, en hreyfingar bílsins eru
aðrar. Gólfið var þakið bókum og
pappír. Ritvélin lá ofan á hrúgu af
plastdiskum, annar riffillinn hafði
dottið og lá ofan á eldavélinni og
heill pakki af pappír, fimm hundruð
arkir, hafði rifnað og blöðin svifið
eins og mjöll um allt húsið. Ég sópaði
ruslinu inn í skáp og setti upp vatn í
kaffið. í fyrramálið yrði ég að endur-
skipuleggja flutninginn. Það gat
enginn kennt mér. Það verður ekki
Iært nema af mistökunum. Um leið
og myrkrið skall á í alvöru varð
ískalt úti, en eidavélin og gasofninn
hituðu litla húsið mitt þægilega.
Kalli át kvöldmatinn sinn, gerði