Úrval - 01.09.1976, Blaðsíða 42

Úrval - 01.09.1976, Blaðsíða 42
40 URVAL Áhrifaríkasta dulmálið hennar er þó kannski án orða. Sjái hún unga konu minna klædda en velsæmið krefst, og sjái hún líka að pabbi horflr á hana og það með velþóknun, skammast hún ekki eða kemur með meinlegar glósur, eins og flestar eiginkonur. Hún treystir dulmálinu sínu og raular bara upphafslínuna úr söngnum fræga Tom Dooly, þar sem textinn hljóðar svona: ,,Hang down your head, Tom Dooley” (drjúptu höfði, Tom Dooley). Ef pabbi tekur ekki viðvöruninni og heldur áfram að njóta útsýnisins, raular mamma aðra línu úr sama sögn, þar sem textinn er þessi: ,,Poor boy, you’re going to die...” (nú er komið að dauðastundinni, vesl- ingur). Fyrir mörgum, mörgum árum, fann mamma upp „óbeinu játning- una. ’ ’ Heimspeki hennar er á þá leið, að játning sé góð fyrir sálina, en geri ekki mikið fyrir sjálfsálitið. Vandinn er þess vegna þá að játa sekt sína á þann hátt, að engum réttlátum manni detti í hug að telja mann sekan í raun og veru. Mamma hefur til dæmis þann ávana að týna gleraugunum sínum. Þegar hún kemst að því að þau em týnd, segir hún: ,,Þetta er nú engum að kenna nema mér,” — um leið og hún leitar undir koddanum sínum, dauf í dálkinn. „Þegar maður er nú giftur manni með svona einkennilega kímnigáfu, ætti maður að hafa vit á að geyma gleraugun sín á öruggum stað.” Hún axlar byrðina, og lætur hana renna af sér. Ég hélt að mamma hefði fundið upp óbeinu játninguna, þar til ég komst að því hvað hún er algeng hjá fólki, sem er mikið í fréttunum. Frægt fólk notar hana mikið. (,,Ég kennni sjálfum (sjálfri) mér eingöngu um að hjónaband okkar fór út um þúfur. Ég var ekki nógu þroskaður (þroskuð) til að þola æðisköstin hennar (hans). ”). Stjórnmálmönn- um leikur óbeina játningin á tungu. („Þetta er mér að kenna — ég hefði átt að vita að undirmenn mínir réðu ekki við þetta.”) Þótt ég sé aðeins byrjandi í notkun óbeinna játninga, hef ég þó lært hvernig ég á að biðjast afsökunar, þegar ég drep á bílnum við gatnamót og maðurinn minn gefur mér illt auga: „Bölvaður klaufaskapur er þetta hjá mér — að gleyma því alltaf að þú fórst ekki með bílinn í stillingu fyrir hálfum mánuði eins og þú áttir að gera...” Oft segir mamma söguna af sér og yngri bróður hennar, Irving. Mamma hefur alltaf verið að gefa Irving eitthvað, einkum góð ráð. Þegar hann var orðinn fullorðinn, ákvað mamma eitt sinn að hjálpa honum að vinna fé í hestaverðhlaupi. Eina nóttina dreymdi mömmu, samkvæmt sögu hennar, að maður með fjaðraskraut á höfði veifaði til hennar. Hún var enginn óvaningur að ráða drauma (hafði tvisvar drukkið te með sígaunakonu). Hún fór yflr
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.